அரசியல் கட்சிகள் மற்றும் நலத்திட்டங்கள்
( You Can Download the content as pdf at the last line of this aritcle...)தமிழக அரசியல் வரலாறு
இந்தியாவின் பிற பகுதிகளுடன் ஒப்பிடும் போது, தமிழ்நாடானது, ஆரோக்கியமான நிர்வாக மற்றும் அரசியல் பண்பாடும், கிட்டத்தட்ட நிலையான பொருளாதார வாழ்வு மற்றும் மிக தொன்மையான காலத்திலிருந்து தற்காலம் வரை தொடர்ச்சியான மரபுகளையும் கொண்டதாகும்.
இருபதாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்ப காலத்தில் சென்னை மாகாணத்தின் அரசியலானது பிராமணர் மற்றும் பிராமணரல்லாதோரின் மோதல் தொடர்பான ஆதிக்கம் கொண்டதாக இருந்தது.
அறிஞர்களும், அரசியல் சிந்தனையாளர்களும் இந்த இரு பிரிவினரிடையே (பிராமணர் மற்றும் பிராமணரல்லாதோர்) உள்ள மோதல்கள் பற்றி புரிந்து கொள்வது தான் தென்னிந்தியாவின் அரசியல் மற்றும் சமூக வாழ்வை புரிந்து கொள்வதற்கு அவசியமானது என்று நம்பினார்கள்.
சென்னை மாகாணம்
அதே நேரத்தில், சில பிராமணரல்லாத சாதி குழுக்களின் உறுப்பினர்கள் தொழிற்துறை, வாணிபம் போன்ற நிறுவனங்களில் வேலை வாய்ப்பினைக் கோரினர்.
கணிசமான அளவிற்கு, பிராமணரல்லாத சில சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் கிராமப் புறங்களில் இருந்து மாகாணத்தின் நகர்புறத்திற்கு புலம்பெயர்ந்தனர். அவர்கள் தங்களின் அடையாளத்தை ’திராவிடன்’ மற்றும் ‘தமிழன்’ என உறுதி செய்ய விரும்பினார்கள்.
அவர்கள் படிப்படியாக சமூகத்தில், அரசியலில், நிர்வாகத்தில் பிராமணர்கள் அனுபவித்த ஏகபோக அதிகாரம் மற்றும் தனி உரிமை சலுகைகளுக்கு சவாலாக நின்றனர்.
“திராவிடன்” என்ற வார்த்தை, அறிஞர்கள் மற்றும் தமிழரல்லாதோரால் ஆரியரல்லாத தமிழ் பேசுவோரை அடையாளம் கண்டுகொள்ள பயன்படுத்தப்பட்டது.
அதேநேரத்தில் பிராமணர்கள் “ஆரியர்கள்” எனவும் வடமொழி நாகரிகத்தின் பாதுகாவலர் எனவும் அடையாளப்படுத்தப்பட்டனர் மற்றும் பிராமணரல்லாதோர் “திராவிடர்கள்” எனவும் அவர்கள் தமிழ்மொழி, பண்பாடு மற்றும் நாகரிகத்தின் பாதுகாவலர் எனவும் கருதப்பட்டனர்.
திராவிட இயக்கத்தின் தோற்றம்
சென்னை மாகாணத்தில் பிராமணரல்லாதோரின் தமிழ் அடையாளம், பண்பாடு, சமூக அரசியல் மற்றும் பொருளாதார நலன்களை பாதுகாக்க ஓர் பிராமணரல்லாத குழுவால் துவங்கப்பட்டதே திராவிட இயக்கமாகும்.
திராவிடர்கள் மற்றும் பிராமணரல்லாதோர்
1801ஆம் ஆண்டு பன்மொழி கொண்ட சென்னை மாகாணமானது காலனிய ஆட்சியால் உருவாக்கப்பட்டது (தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடம் மற்றும் துளுவம்).
இந்தியாவினுடைய பன்மைத் தன்மையை சென்னை மாகாணத்தின் அரசியல் வளர்ச்சியில் காணமுடியும்.
வங்காளத்திலும், வடஇந்தியாவின் பிற பகுகளிலும் சமஸ்கிருதம் மற்றும் வேதங்களை மையப்படுத்திய இந்திய பண்பாடு முன் எடுக்கப்பட்டது. இவற்றோடு இந்தோ-ஆரிய (அ) இந்தோ- ஜெர்மன் மொழிக் குடும்பம் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.
வேதமல்லாத, சமஸ்கிருதம் அல்லாத பண்பாடு அங்கீகரிக்கப்படவில்லை.
1837 ஆம் ஆண்டு ஜேம்ஸ் பிரின்சிபே மற்றும் இதர ஆய்வாளர்களால் பிராமண மூலஆவணங்கள் மற்றும் தென்னிந்திய மொழிகளின் மீதான ஆய்வுகள் (எல்ஸிஸ் 1816 மற்றும் கால்டுவெல்- 1856) போன்றவைகள் இந்திய கலாச்சாரம் என்பது ஒரே மாதிரியானத் தன்மையைக் கொண்டது அல்ல என்று நிரூபிக்கப்பட்டது.
1852 ஆம் ஆண்டு கஜுலு லட்சுமி நரசு செட்டி என்பவர் இதனை வெளிப்படுத்தி, ஆங்கிலேய இந்திய கழகத்திலிருந்து வெளியேறி, சென்னைவாழ் மக்கள் சங்கம் என்ற பெயரில் ஓர் அமைப்பை தொடங்கினார்.
சிப்பாய்க் கலகத்திற்கு பிந்தைய காலங்களில் பிராமணரல்லாத தலைவர்கள் அரசியல் சீர்திருத்தங்களைக் காட்டிலும் சமூக சீர்திருத்தத்தின் மீது கவனம் செலுத்தினார்.
நீதிக்கட்சியின் தோற்றம்
நீதிக் கட்சி பிராமணரல்லாத இயக்கத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தியதுடன், பொது சேவைகள் மற்றும் கல்வித் துறையில் பிராமணர்களின் ஆதிக்கத்திற்கு எதிராக ஒரு சமூகப் புரட்சியை உருவாக்கியது
நீதிக்கட்சியின் முன்னோடி சென்னை ஐக்கிய கழகமாகும். இது 1912 நவம்பர் மாதத்தில் சென்னை திராவிட சங்கம் என்று பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது.
இந்த அமைப்பை வளர்ப்பதற்கு டாக்டர் C. நடேச முதலியார் முக்கிய பங்காற்றினார்.
நீதிக்கட்சி
1916 ஆம் ஆண்டு பிராமணர் அல்லாத ஜாதி இந்துக்களின் அரசியல் நோக்கங்களை நிறைவேற்றுவதற்காக ‘தென்னிந்திய நல உரிமைச் சங்கம்’ தோற்றுவிக்கப்பட்டது.
பிட்டி - தியாகராய செட்டி.
டாக்டர் டி.எம்.நாயர்.
பி. ராமராய நிங்கர் (பனகல் அரசர்).
சி. நடேச முதலியார், போன்ற தலைவர்கள் இந்த அமைப்பு உருவாகக் காரணமாக இருந்தனர்.
செய்திதாள்
தென்னிந்திய நல உரிமைச்சங்கம் ‘ஜஸ்டிஸ்’(நீதி) என்ற பெயரில் ஒரு ஆங்கில மொழி செய்தித்தாளை நடத்தி வந்தது. இதனால் இந்த அமைப்பு நீதிக்கட்சி என்றே அழைக்கப்பட்டது.
நீதிக்கட்சியை ஆதரித்த மற்றொரு தமிழ்ப்பத்திரிகை பக்தவத்சலத்தின் திராவிடன் ஆகும்.
ஆந்திர பிரகாசிகா என்னும் தெலுங்கு பத்திரிக்கையை பார்த்தசாரதி நாயுடு நடத்தினார்.
நீதிக் கட்சி
மேலும் ஜஸ்டிஸ் கட்சி பல பொதுக்கூட்டங்கள், மாநாடு, சொற்பொழிவுகள் வாயிலாக பிராமணர் அல்லாதோர் இயக்கத்தை மக்களிடையே பரப்பியது.
அது போலவே ஜஸ்டிஸ் கட்சி மாவட்ட அமைப்புகளை உருவாக்கி பிராமணர் அல்லாத இளைஞர் அணியை தோற்றுவித்தது.
மாநாடு
1917 ஆகஸ்டு 17 கோவை (பிராமண இல்லாதோர் மாநாடு).
1917 டிசம்பர் 28,29 சென்னை.
அமைப்பு
தலைவர்
4 துணை தலைவர்
1 செயலர்
25 உறுப்பினர்கள்
தேர்தல்
மாண்டேகு - செம்ஸ்போர்டு சீர்திருத்தங்களின் அடிப்படையில் நடத்தப்பட்ட1920 ஆம் ஆண்டு தேர்தல்களில் வெற்றி பெற்று நீதிகட்சி ஆட்சிக்கு வந்தது.
சென்னை சட்ட சபையில் 98ல் 63 இடங்களில் நீதிக்கட்சி வெற்றி பெற்றது.
பிட்டி தியாகராய செட்டி அமைச்சரவைக்கு தலைமையேற்க மறுத்துவிட்டதால் ஏ. சுப்பராயலு ரெட்டியார் தலைமையிலான அமைச்சரவை பதவியேற்றது.
1923 ஆண்டு தேர்தலில் நீதிக்கட்சி சுயராஜ்ய கட்சியை எதிர்த்து போட்டியிட்டது.
மீண்டும் பெரும்பான்மை இடங்களைப்பிடித்த நீதிக்கட்சி பனகல் அரசர் தலைமையீன் கீழ் அமைச்சரவையை அமைத்தது.
1926 ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் நீதிக்கட்சியில் ஒற்றுமை குலைந்ததால், ஒட்டுமொத்த காங்கிரசை எதிர்த்து பெரும்பான்மை பெறமுடியவில்லை.
எனவே, சுயேச்சை வேட்பாளர் ஏ. சுப்பராயன் தலைமையிலான அமைச்சரவை சுயராஜ்ய கட்சியின் ஆதரவுடன் பதவிக்கு வந்தது.
1930 ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் மீண்டும் நீதிக்கட்சி பெரும்பான்மை பெற்றது. பி.முனுசாமி நாயுடு தலைமையிலான அமைச்சரவை பதவியேற்றது.
1932ல் பொப்பிலி அரசர் தலைமை அமைச்சரானார்.
1934ல் இரண்டாவது முறையாக பொப்பிலி அரசர் அமைச்சரவைக்கு தலைமையேற்றார். 1937 ஆம் ஆண்டுவரை அவரது ஆட்சி தொடர்ந்தது.
நீதிக்கட்சியின் முதலமைச்சர்கள்
1920 தேர்தல்
அரசாங்க உருவாக்கம்
முதலில், ஆளுநர் வில்லிங்டன் அரசாங்கத்தை அமைக்க நீதிக் கட்சியின் தலைவரான செல்வந்தர் தியாகராய செட்டியை அழைத்தார்.
எவ்வாறாயினும், ஒரு அரசியல் கட்சியின் தலைவர் அமைச்சரவையிலும் ஒரு பதவியை வகிக்க கூடாது என்ற கோட்பாடு காரணமாக அவர் மறுத்துவிட்டார்.
முதல் அமைச்சரவை
A. சுப்புராயலு ரெட்டியார், முதல்வராக நியமிக்கப்பட்டார்.
கல்வி, பொதுப்பணி, கலால் மற்றும் பதிவு துறை அமைச்சராக இருந்தார்.
ராமராயநிங்கர் (பனகல் ராஜா) உள்ளூர் சுய-அரசு மற்றும் பொது சுகாதார அமைச்சரானார்.
கூர்ம வெங்கட ரெட்டி நாயுடுவுக்கு வளர்ச்சித்துறை இலாகா வழங்கப்பட்டது.
அமைச்சர்கள் 17 டிசம்பர் 1920 அன்று பதவியேற்றனர்.
பெருங்காவூர் ராஜகோபாலாச்சாரி மெட்ராஸ் சட்டமன்றத்தின் முதல் தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார்.
11 ஜூலை 1921ல் சுப்புராயலு ரெட்டியார் உடல்நலம் காரணமாக தனது பதவியை ராஜினாமா செய்து, பனகல் ராஜா முதலமைச்சரானார்.
அதன்பின் ஏ.பி. பாட்ரோ பொதுப்பணித்துறை மற்றும் கல்வி அமைச்சராக நியமிக்கப்பட்டார்.
11 செப்டம்பர் 1923 அன்று அமைச்சரவை முடிவுக்கு வந்தது.
1923 தேர்தல்
அரசாங்க உருவாக்கம்
பனகல் அரசர் (முதலமைச்சராக) மற்றும் ஏ.பி. பாட்ரோ ஆகியோரை அமைச்சரவையில் சேர்க்க தியாகராயர் பரிந்துரைத்தார்.
மேம்பாட்டுத் துறை அமைச்சர் கூர்ம வெங்கட ரெட்டி நாயுடு நீக்கப்பட்டார், அதற்கு பதிலாக தமிழ் உறுப்பினரான டி.என். சிவஞானம் பிள்ளை அமைச்சராக சேர்க்கப்பட்டார்.
எல்.டி. சாமிக்கண்ணு பிள்ளை பேரவைத் தலைவராக ஆளுநரால் நியமிக்கப்பட்டார். அவரது ஒரு வருட பதவிக்காலம் முடிவடைந்த பின்னர் சபையால் அடுத்த தலைவர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட வேண்டும்.
இச்சட்டமன்றம் 26 நவம்பர் 1923 முதல் 7 நவம்பர் 1926 வரை நீடித்தது.
நம்பிக்கையில்லா தீர்மானம்
நீதிக் கட்சி அதிக எண்ணிக்கையிலான இடங்களை வென்ற போதிலும், அது இன்னும் பெரும்பான்மைக்கு குறைவாகவே இருந்தது.
எனவே, சபையின் முதல் நாளில் (27 நவம்பர் 1923) நம்பிக்கையில்லா தீர்மானம் அதன் அரசாங்கத்தின் நியாயத்தன்மையை கேள்விக்குள்ளாக்கியது.
இந்த தீர்மானமே இந்திய சட்டமன்ற வரலாற்றில் முதல்முறையாகும்.
இத்தீர்மானத்தை கொண்டு வந்த சி.ஆர். ரெட்டி அவரது அறிக்கையில் ஆளுநரின் அதிகாரத்தை கேள்வி கேட்கவில்லை ஆனால் நீதிக் கட்சி அரசாங்கத்தின் நியாயத்தன்மையே பற்றியே கூறினார்.
சி.ஆர். ரெட்டியின் வாதங்கள்
வாக்காளர்கள் அரசாங்கத்திற்கு எதிரானவர்கள் என்பதை தேர்தல் முடிவுகள் காட்டின.
பனகல் ராஜா பல்வேறு உள்ளாட்சி அமைப்புகளின் தலைவர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் சுயநலத்தோடு செயல்பட்டார்.
அரசாங்கத்தின் தாக்குப்பிடிப்பு
இந்த தீர்மானம் இரண்டு நாட்கள் விவாதிக்கப்பட்டு 28 நவம்பர் 1923 அன்று வாக்களிக்கப்பட்டது.
நியமிக்கப்பட்ட உறுப்பினர்களின் ஆதரவோடு அரசாங்கம் தப்பிப்பிழைத்தது.
தீர்மானத்தை எதிர்த்து அரசாங்கத்திற்கு வாக்களித்த உறுப்பினர்களில்:
நீதிக் கட்சியின் 44 உறுப்பினர்கள்,
13 நியமிக்கப்பட்ட உறுப்பினர்கள்,
8 முன்னாள் அலுவலர்கள்.
1926 தேர்தல்
நீதிக் கட்சி உட்கட்சிப் பூசலால் சூழப்பட்டு 21 இடங்களை மட்டுமே வெல்லமுடிந்தது.
அதன் தலைவர் தியாகராயர் 28 ஏப்ரல் 1925 அன்று காலமானார், மேலும் மெட்ராஸ் மாகாணத்தின் முதல்வராக இருந்த பனகல் ராஜா அவருக்குப் பின் தலைவராக இருந்தார்.
சி.நடேசனார் போன்ற அதிருப்தியாளர்களை மீண்டும் கொண்டுவருவதன் மூலம் நீதிக் கட்சியை ஒன்றிணைக்க பனகலின் முயற்சிகள் வெற்றிபெறவில்லை.
1924இல் மெட்ராஸின் ஆளுநராக வில்லிங்டனுக்குப் பின் வந்த விஸ்கவுன்ட் கோசனுடன் நீதிக் கட்சி அரசாங்கம் நல்லுறவைக் கொண்டிருக்கவில்லை.
பெரியார் காங்கிரஸை விட்டு வெளியேறி, தேர்தலில் நீதிக் கட்சி வேட்பாளர்களை வெளிப்படையாக ஆதரித்தார்.
அவர் தனது தமிழ் செய்தித்தாள் குடியரசு மூலம் காங்கிரஸை கடுமையாக தாக்கினார்.
தலைவர்கள்
தலைவர் - சுயராஜ்ஜிய கட்சி - சீனிவாச ஐயங்கார்
தலைவர் - நீதிக் கட்சி - பனகல் ராஜா
முடிவுகள்
சுயராஜ்ஜிய கட்சியினர் 41 இடங்களைக் கொண்ட மிகப்பெரிய கட்சியாக உருவெடுத்தனர், ஆனால் பெரும்பான்மையைப் பெற முடியவில்லை.
நீதிக்கட்சியின் கோட்டையென கருதப்பட்ட சென்னையின் நான்கு தொகுதிகளையும் கூட சுயராஜ்ஜிய கட்சி கைப்பற்றியது.
நடேசனார், ஓ. தணிகாச்சலம் செட்டியார், கூர்ம வெங்கட ரெட்டி நாயுடு, ஆற்காடு ராமசாமி முதலியார் போன்ற குறிப்பிடத்தக்க நீதிக்கட்சி தலைவர்கள் தோற்கடிக்கப்பட்டனர்.
சுயராஜியர்களின் வெற்றி
சுயாட்சி கட்சி தலைவர்களான எஸ். ஸ்ரீனிவாச ஐயங்கார் மற்றும் எஸ். சத்யமூர்த்தியின் புதுமையான பிரச்சார உத்திகளும், நீதிக்கட்சியின் உட்கட்சி பூசல்களும் சுயாட்சி கட்சியின் வெற்றிக்காண காரணங்களாகக் கருதப்படுகின்றன.
பொதுமக்கள் ஆதரவைப் பெற அவர்கள் பொது ஆர்ப்பாட்டங்கள், கூட்டங்கள், வீட்டுக்கு வீடு பிரச்சாரம், பஜனை ஊர்வலங்களைப் பயன்படுத்தினர்.
அரசாங்க உருவாக்கம்
சுயராஜ்ஜிய கட்சி மிகப்பெரிய கட்சியாக உருவெடுத்த போதிலும், சட்டமன்றத்தில் அதற்கு சாதாரண பெரும்பான்மை இல்லை.
ஆளுநர் கோசென் சட்டமன்றத்தில் அதன் தலைவரான சி.வி.எஸ். நரசிம்ம ராஜுவை அரசாங்கத்தை அமைக்க அழைத்தார்.
தேசிய காங்கிரஸ் கட்சி தனது கான்பூர் கூட்டத்தில் இரட்டையாட்சி ஒழிக்கப்படும் வரை அரசாங்க அமைப்பில் பங்கேற்க வேண்டாம் என்ற ஒரு தீர்மானத்தை நிறைவேற்றியதால், சுயாட்சி கட்சி ஏற்க மறுத்து விட்டது.
சட்டமன்றத்தின் போதுமான பலம் இல்லாததால், ஆளுநருடனான முந்தைய விரோதம் காரணமாக நீதிக் கட்சியும் அதிகாரத்தை ஏற்க மறுத்துவிட்டது.
மூன்றாவது அமைச்சரவை
4 டிசம்பர் 1926 முதல் 27 அக்டோபர் 1930 வரை மெட்ராஸ் மாகாணத்தின் முதல்வராக சுப்பராயன் பணியாற்றினார்.
ஒரு அமைச்சகம் அமைக்கப்பட்டது அதில் A. ரங்கநாத முதலியார் மற்றும் R.N. ஆரோக்கியசாமி முதலியார் ஆகியோர் இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது அமைச்சர்களாக பணியாற்றினார்.
நீதிக் கட்சி எதிர்க்கட்சி இடத்தைப் பிடித்தது.
புதிய அமைச்சகத்தை ஆதரிப்பதற்காக கோசென் 34 உறுப்பினர்களை சபைக்கு பரிந்துரைத்தார். அமைச்சகம் ஆளுநரின் கைப்பாவை நிர்வாகமாக இருந்தது.
வரலாற்றாசிரியர் டேவிட் அர்னால்ட் கருத்துப்படி, இது “ஒரு பெயரளவு அரசாங்கம்” ஆகும்.
அமைச்சரவையின் பதவிக்காலத்தின் பாதியிலேயே, ஆளுநர் அமைச்சரவையை ஆதரிக்க நீதிக் கட்சியை கவர்ந்திழுக்க முடிந்தது.
1927 ஆம் ஆண்டில், சுப்பராயன் அமைச்சர்கள் இருவரும் பதவி விலகினர் பதிலாக முத்தையா முதலியார் மற்றும் சேதுரத்தினம் அய்யர் அமைச்சர்களாகினர்.
சைமன் குழு புறக்கணிப்பு
சைமன் குழுவைப் புறக்கணிக்க சுயராஜ்ய கட்சி ஒரு தீர்மானத்தை முன்வைத்தது
சுப்பராயன் இந்த தீர்மானத்தை எதிர்த்தார், ஆனால் அவரது அமைச்சரவை அமைச்சர்கள் ரங்கநாத முதலியார் மற்றும் ஆரோக்கியசாமி முதலியார் ஆகியோர் அதை ஆதரித்தனர்.
நீதிக்கட்சி ஆதரவு
பனகல் ராஜாவின் ஆதரவைப் பெறுவதற்காக, ஆளுநர் நீதிக் கட்சியின் முன்னணி உறுப்பினரான கிருஷ்ணன் நாயரை தனது சட்ட உறுப்பினராக நியமித்தார்.
பனகல் ராஜா தலைமையில், நீதிக்கட்சி முடிவை மாற்றி சுப்பராயன் அரசாங்கத்திற்கு தனது ஆதரவைக் கொடுத்தது.
விரைவில், சைமன் குழுவை வரவேற்கும் தீர்மானத்தை நீதிக் கட்சி நிறைவேற்றியது.
சைமன் குழு 28 பிப்ரவரி 1928 மற்றும் 18 பிப்ரவரி 1929 அன்று சென்னை வந்தது.
நீதிக் கட்சியும் சுப்பராயன் அரசாங்கமும் சைமன் குழுவிற்கு வரவேற்பு அளித்தன.
1930 தேர்தல்
தேர்தலில் போட்டியிட்ட 45 இடங்களில் 35 இடங்களை நீதிக் கட்சி வென்றது.
மற்ற இடங்களில் பெரும்பாலானவை சுயேச்சை கட்சிகள் வென்றன.
தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட 98 இடங்களில் 35 இடங்களில் எந்தப் போட்டியும் இல்லாமல் சுயேச்சை வென்றது.
அரசாங்க உருவாக்கம்
மெட்ராஸ் ஆளுநர் ஜார்ஜ் பிரடெரிக் ஸ்டான்லி, தேர்தலுக்குப் பின் உடனடியாக அதிகாரிகள் உட்பட 32 தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட உறுப்பினர்களை நியமித்தார்.
அரசாங்கத்தை அமைக்க நீதிக்கட்சியை அழைத்தார்.
சட்டமன்ற தலைவராக பி. ராமச்சந்திர ரெட்டி தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.
27 அக்டோபர் 1930 அன்று பி.முனுசாமி நாயுடு முதல்வராக பொறுப்பேற்றார்.
பி.டி. ராஜன் மற்றும் எஸ்.குமாரசாமி ரெட்டியார் ஆகியோர் நீதிக் கட்சியின் மற்ற இரண்டு அமைச்சர்களாக இருந்தனர்.
முன்னாள் முதலமைச்சர் பி.சுப்பராயன் எதிர்க்கட்சித் தலைவரானார்.
உட்கட்சி பிரச்சனை
முனுசாமி நாயுடு அரசாங்கத்தை அமைத்தவுடனேயே, நீதிக்கட்சி உட்கட்சி பிரச்சனையால் பிளவுற்றது.
நீதிக்கட்சிக்கு ஆதரவளித்த ஜமீன்தார்களில் இருவரான பொப்பிலி அரசர் மற்றும் வெங்கடகிரி குமார ராஜா ஆகியோர் அமைச்சரவையில் சேர்க்கப்படவில்லை என்பதில் அதிருப்தி அடைந்தனர்.
நவம்பர் 1930இல், அதிருப்தி அடைந்த ஜமீன்தார்கள் எம்.ஏ. முத்தையா செட்டியார் தலைமையில் ஒரு பிரிவு "எதிர்ப்பு குழு" ஒன்றை உருவாக்கினர்.
கட்சித் தலைவர் மற்றும் முதலமைச்சர் பதவியில் இருந்து நாயுடு ராஜினாமா செய்ய கட்டாயப்படுத்துவதில், இந்த பிரிவு வெற்றி பெற்றது.
பொப்பிலி ராஜா
5 நவம்பர் 1932 அன்று, பொப்பிலி ராஜா முதல்வராக பொறுப்பேற்றார்.
இந்த காலகட்டத்தில், ராஜாவின் தனிப்பட்ட செயலாளர் சி.என். அண்ணாதுரை பின்னர் 1967 முதல் 1969 வரை தமிழக முதல்வராக பணியாற்றினார்.
அமைச்சரவை (1932-1934)
உள்ளாட்சி துறை - பொப்பிலி ராஜா
மேம்பாடு, பொதுப்பணி மற்றும் பதிவுத்துறை - பி.டி. ராஜன்
கல்வி, கலால் துறை - ராஜா முத்தையா செட்டியார்
உள்துறை அமைச்சகம் - முகமது உஸ்மான்
நீதிகட்சித் தலைவர்
29 டிசம்பர் 1938 அன்று பெரியார் பெல்லாரி சிறையில் இருந்தபோதும் நீதிக்கட்சியின் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.
அரசு அமைக்க அழைப்பு
ராஜாஜியின் காங்கிரஸ் அமைச்சகம் ராஜினாமா செய்தபோது, பெரியார் நீதிக் கட்சியின் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கபட்டதை அடுத்து மெட்ராஸின் ஆளுநர் ஆர்தர் ஹோப் பெரியாரை அமைச்சரவையை அமைக்க அழைப்பு விடுத்தார்.
ஆனால் சமூக சீர்திருத்தத்தில் மட்டுமே முழுமையாக கவனம் செலுத்துவதற்காக, அவர் அந்த அரசியல் வாய்ப்பை நிராகரித்தார்.
திராவிடர் கழகம்
27 ஆகஸ்ட் 1944 அன்று, சேலத்தில் நடைபெற்ற மாகாண நீதிக்கட்சி மாநாட்டில் பிராமணர்களால் ஒடுக்கப்பட்ட திராவிட இனத்தை விடுவிப்பதற்கான ஒரு சமூக புரட்சிகர இயக்கம் என்று குறிக்க நீதிக்கட்சியின் பெயர் ‘திராவிடர் கழகம்’ என்று மாற்றப்பட்டது.
தேர்தலில் போட்டியிட வேண்டாம் என்றும் பிரிட்டிஷ் அரசு வழங்கிய பட்டங்களை ஏற்க வேண்டாம் என்றும் இக்கழகம் முடிவு செய்தது.
நீதிக்கட்சி
நீதிக்கட்சி 1920இல் சென்னை மாகாணத் தேர்தலில் போட்டியிட்டு வெற்றிபெற்று ஆட்சி அமைத்தது.
1921இல் சென்னையில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாநகராட்சிப் பள்ளிகளில் முதல் முறையாக "மதிய உணவு" திட்டம் செயல்படுத்தப்பட்டது.
இது முதன் முதலில் ஆயிரம் விளக்கு பகுதியில் செயல்படுத்தப்பட்டது.
பல்வேறு வகுப்பினருக்கு வகுப்புவாரிப் பிரதிநிதித்துவ இட ஒதுக்கீடுகளை இயற்றும் பணியில் நீதிக்கட்சி செயல்பட்டது.
சமூக நீதியை நிலைநாட்டுவதின் ஒரு பகுதியாக பல்வேறு சாதிகளையும் சமூகங்களையும் சார்ந்தவர்களுக்கு அரசுப் பணிகளில் சேர்வதற்கு சமமான வாய்ப்புகளை உறுதி செய்யும் பொருட்டு இரண்டு வகுப்புவாரி அரசாணைகள் (1921 செப்டம்பர் 16 மற்றும் 1922 ஆகஸ்ட் 15) இயற்றப்பட்டன. இந்தியாவில் இதுவே முதல் முறை ஆகும்.
1921இல் நீதிக்கட்சியின் ஆட்சியின் கீழ் சென்னை சட்டமன்றம் முதன் முதலாக தேர்தல் அரசியலில் பெண்கள் பங்கு பெற ஒப்புதல் அளித்தது.
ஆண்களுக்கு அளிக்கப்பட்ட அதே அடிப்படையில் பெண்களுக்கு வாக்குரிமை வழங்கப்பட்டது.
1922இல், உள்ளாட்சி அமைப்புகளிலும் கல்வி நிறுவனங்களிலும் பிராமணரல்லாத வகுப்பினருக்கு அதிக விகிதாச்சாரத்தில் நியமனங்களை இடஒதுக்கீடு செய்ய அது வகை செய்தது.
பனகல் அமைச்சகம் கொண்டு வந்த இந்து சமய அறநிலையத்துறைச் சட்டம் 1921, கோயில் நிர்வாகத்தில் ஊழலை ஒழிக்க முயன்றது.
தொழில் வளர்ச்சிக்கு உதவும் வகையில், தொழில் வளர்ச்சிக்கான மாநில அரசு உதவி சட்டம், 1922இல் இயற்றப்பட்டது.
சர்க்கரை ஆலைகள், பொறியியல் தொழிற்சாலைகள், தோல் பதனிடும் தொழிற்சாலைகள், அலுமினியத் தொழிற்சாலைகள், சிமெண்ட் தொழிற்சாலைகள், எண்ணெய் ஆலை போன்ற புதிய தொழிற்சாலைகள் நிறுவப்பட இது வழிவகுத்தது.
இந்தச் சட்டம் தொழிற்சாலைகளுக்கு கடன், நிலம் மற்றும் நீர் ஆகியவற்றை வழங்கியது.
இது தொழில் வளர்ச்சிக்கு சாதகமானதாக இருந்தது.
அதே போல, விவசாயிகளுக்கு உதவும் வகையில், ஊரக வளர்ச்சி திட்டங்கள், நோய்களைத் தடுக்க பொது சுகாதாரத் திட்டங்கள், என, பல்வேறு திட்டங்களை, நீதிக்கட்சி அரசு அறிமுகப்படுத்தியது.
கிராம பொருளாதாரத்தை மேம்படுத்த கிராம சாலை திட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
சென்னை மாநகரில், சென்னை மாநகராட்சியின் நகர மேம்பாட்டுக் குழு குடிசைமாற்று மற்றும் வீட்டுவசதித் திட்டங்களை அறிமுகப்படுத்தியது.
சமூக நலத் திட்டங்களாக நீதிக்கட்சி அரசு தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்குக் கிராமத்திலுள்ள தரிசு நிலங்களைக் கொடுத்தது.
நீதிக்கட்சி 1926இல் இந்து சமய அறநிலையச் சட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தியது. சாதி வேறுபாடின்றி எந்த ஒரு தனி நபரும் கோயில் கமிட்டி உறுப்பினராகி, சமய நிறுவனங்களின் வளங்களை நிர்வகிக்க வழி வகை செய்யப்பட்டது.
1924ஆம் ஆண்டு பனகல் அமைச்சகத்தால் உருவாக்கப்பட்ட பணியாளர் தேர்வு வாரியம், 1929இல் பொது தேர்வு ஆணையமாக உருவாக்கப்பட்டது.
நீதிக்கட்சியின் ஆட்சிக் காலத்தில், ஆந்திரா பல்கலைக்கழகம் 1926ஆம் ஆண்டும், 1929இல் அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகமும் நிறுவப்பட்டது.
தேவதாசி முறையை ஒழிக்கும் மசோதா 1930இல் நிறைவேற்றப்பட்டது ஆனால் அதிகாரப்பூர்வமாக 1947இல் ஒழிக்கப்பட்டது.
காங்கிரஸ் ஆட்சி
ராஜாஜி அல்லது சி.ராஜகோபாலாச்சாரி
1937 -1939 மற்றும் 1952-1953-ஆம் ஆண்டுகளில் இவர் மெட்ராஸின் முதல்வராகப் பணியாற்றினார்.
1937ஆம் ஆண்டு, சேலம் மதுபானத் தடையை சோதனை அடிப்படையில் அறிமுகப்படுத்தி, அதன் இழப்பீட்டுக்கு ஈடுகட்ட விற்பனை வரியை அறிமுகப்படுத்தினார்.
1939ஆம் ஆண்டு, இந்து ஆலயங்களுக்குச் செல்லும் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் மீதான கட்டுப்பாடுகளை நீக்கி, ஆலயப் பிரவேச அங்கீகாரமும், இணப்புச் சட்டமும் இயற்றப்பட்டன.
1952-ல் மாநிலம் முழுவதும் மதுத்தடை விதிக்கப்பட்டது.
த. பிரகாசம் (தங்குதரி பிரகாசம் பண்டுலு)
1946 ஏப்ரல் 30 - மார்ச் 23 - 1947-ல் மெட்ராஸின் முதல்வராகப் பணியாற்றினார்.
இவர் ஆந்திர கேசரி என்று பிரபலமாக அழைக்கப்பட்டார்.
1937இல் இராஜாஜியால் உருவாக்கப்பட்ட அமைச்சரவையில் வருவாய் துறை அமைச்சரானார்.
1953-ல் ஆந்திர மாநிலம் உருவாக்கப்பட்டபோது, ஆந்திர மாநிலத்தின் முதல் முதல்வரானார்.
சைமன் கமிஷனின் இங்கு வந்தபோது அவர் " சைமனே திரும்பிப் போ" என்ற முழக்கத்தை எழுப்பினார்.
ஓமந்தூர் ராமசாமி ரெட்டியார்
1947- ஏப்ரல் 6 முதல் 1949 ஆம் ஆண்டு மார்ச் 23ஆம் தேதி வரை மெட்ராஸின் முதல்வராகப் பதவி வகித்தார்.
அவரது ஆட்சியின்போது இந்தியா சுதந்திரம் பெற்றது.
அவரது ஆட்சிக் காலத்தில் பின்வரும் சட்டங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டன:
ஆலயநுழைவுச் சட்டம் -1947
தலித் மற்றும் தடை செய்யப்பட்ட பிற இந்துக்களுக்கு இந்து கோவில்களுக்குள் நுழைய முழு உரிமை வழங்கவேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் இந்த சட்டம் இயற்றப்பட்டது.
இந்து பெண்கள் சொத்துரிமை சட்டம் – 1947
மெட்ராஸ் தேவதாசி சட்டம்-1947
இச்சட்டம் 1937-ல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட சட்ட மசோதாவுக்கு ஒப்புதல் அளித்தது.
ஜமீன்தாரி ஒழிப்புச் சட்டம்-1948
குமாரசாமி ராஜா
இவர் 1949 ஏப்ரல் 9 முதல் 1952 ஏப்ரல் 10 வரை மெட்ராஸின் முதல்வராகப் பணியாற்றினார்.
காமராஜர்
இவர் 1954 ஏப்ரல் 12 முதல் 1963 ஜூலை 15 வரை சென்னை முதல்வராகப் பணியாற்றினார்.
இவர் 9 ஆண்டுகள் முதல்வராகப் பணியாற்றினார்.
மெட்ராஸ் ஐ.ஐ.டி. (IIT Madras) 1959-ல் இவரது ஆட்சியின்போது நிறுவப்பட்டது.
இவர் பல பள்ளிகளைத் திறந்து வைத்து, பதினோராம் வகுப்பு வரை இலவசக் கல்வியைக் கட்டாயமாக்கினார்.
1956ஆம் ஆண்டு பாரதியார் பிறந்த எட்டயபுரத்தில் காமராஜர் அவர்களால் மதிய உணவுத் திட்டம் தொடங்கி வைக்கப்பட்டது.
எம். பக்தவத்சலம்
1963 -1967 காலகட்டத்தில் மெட்ராஸின் முதல்வராகப் பணியாற்றினார்.
இவரே தமிழகத்தின் கடைசி காங்கிரஸ் முதல்வர் ஆவார்.
சி.என். அண்ணாதுரை
சி.என். அண்ணாதுரை 17 செப்டம்பர் 1949இல் திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தை தொடங்கினார்.
1962இல் அவர் தனி திராவிட நாடு கோரிக்கையை வலியுறுத்தினார். அதாவது தமிழ்நாடு தமிழருக்கே என்று வலியுறுத்தினார்.
இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம்
1965ம் ஆண்டு மத்திய அரசு இந்தி மொழியை ஒரே ஆட்சி மொழியாக மாற்ற முயன்றது.
இது 1965இல் மெட்ராஸ் இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தைத் தொடங்குவதற்கு திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தை தூண்டிவிட்டது.
அண்ணாதுரை ஜனவரி 26 (குடியரசு தினம்) துக்க நாளாக அனுசரிக்கப்படும் என்று அறிவித்தார்.
இந்த போராட்டத்திற்கு பல மாணவர்கள் ஆதரவு தெரிவித்தனர்.
முதல்வர் பக்தவத்சலம், 'அரசியல் செய்தால் கடும் நடவடிக்கை எடுக்கப்படும்' என மாணவர்களை எச்சரித்தார்.
மாணவர்களின் ஊர்வலங்கள் மீது போலீசார் தடியடி மற்றும் துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தினர்.
இரண்டு வார கால கலவரத்தில் சுமார் 70 பேர் கொல்லப்பட்டனர்.
1962 தேர்தல்
1962ல் தமிழகத்தில் சட்டசபைத் தேர்தல் நடைபெற்றது.
கு. காமராஜ் வெற்றி பெற்றார்.
2-வது பெரிய கட்சியாக உருவெடுத்தது தி.மு.க. 50 உறுப்பினர்கள் தி.மு.க.விலிருந்து சட்டசபைக்கு அனுப்பப்பட்டனர்.
1967 தேர்தல்
1967 தேர்தலில் வெற்றி பெற்று சென்னை முதல்வராக 6 மார்ச் 1967ஆம் தேதி, ஆளுநர் உஜ்ஜல் சிங் அவர்களால் பதவிப்பிரமாணம் செய்யப்பட்டார் சி.என். அண்ணாதுரை.
சாதனைகள்
1967இல் சுயமரியாதைத் திருமணத்தை சட்டப்பூர்வமாக்க சட்டம் இயற்றினார். இது 1968இல் அதிகாரப்பூர்வமாக நிறைவேற்றப்பட்டது.
16 ஏப்ரல் 1967-ல் மெட்ராஸ் என்று பெயர் மாற்றம் மசோதா நிறைவேற்றப்பட்டது.
14 ஜனவரி 1969ஆம் தேதி மதராஸ், தமிழ்நாடு என்று அதிகாரப்பூர்வமாக பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது.
1967ல் ஒரு ரூபாய்க்கு ஒரு கிலோ அரிசி - படியரிசி திட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தினார்.
1967ல் முதல் உலகத் தமிழ் மாநாடு நடைபெற்றது.
நமது மாநிலச் சின்னத்தில் இருந்த "சத்யமேவ ஜெயதே" என்ற சொல்லை "வாய்மையே வெல்லும்" என்றும், "மெட்ராஸ் அரசு" என்ற சொல்லை "தமிழ்நாடு அரசு" என்றும் மாற்றினார்.
மூன்று மொழிக் கொள்கைக்குப் பதிலாக இரு மொழிக் கொள்கையையும் அவர் அறிமுகப்படுத்தினார்.
பத்திரிகை மற்றும் செய்தித்தாள்
திராவிட நாடு
நம்நாடு
காஞ்சி - வார இதழ்
மு. கருணாநிதி (1969-1976)
தமிழ் ஆராய்ச்சி நிறுவனம் 1970இல் நிறுவப்பட்டது.
இந்தியாவின் எஃகு அதிகாரத்தின் ஒரு பிரிவான,சேலம் எஃகு ஆலை, 1970 இல் நிறுவப்பட்டது.
1970ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாடு குடிசை மாற்று வாரியம் உருவாக்கப்பட்டது.
1971ஆம் ஆண்டில் மாநில திட்டமிடல் ஆணையம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
15 ஆகஸ்ட் 1974 அன்று சென்னையில் உள்ள செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டையில் தேசியக் கொடியை ஏற்றிய முதல் தமிழக முதல்வர் இவரே.
தமிழ்நாடு போக்குவரத்துக் கழகம் 1972இல் தொடங்கப்பட்டது.
சைக்கிள் ரிக்ஷா ஒழிப்பு 1973ஆம் ஆண்டில் செயல்படுத்தப்பட்டது.
பெண்களுக்கு வேலைவாய்ப்பில் 33% இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டது.
மு. கருணாநிதி (1989-1991)
இதர பிற்படுத்த்ப்பட்டோர் ஒதுக்கீட்டிற்குள், 20% இட ஒதுக்கீடு மிகவும் பிற்படுத்த்ப்பட்டோர்க்கு வழங்கப்பட்டது, 1% பழங்குடியினருக்கு வழங்கப்பட்டது.
விவசாயிகளுக்கு இலவச மின்சாரம் 1989ஆம் ஆண்டில் நாட்டில் முதல் முறையாக வழங்கப்பட்டது.
கர்ப்பிணிப் பெண்களுக்கு ரூ. 1000 நிதி உதவி வழங்கப்பட்டது.
1990 இல் காவிரி தீர்ப்பாயத்தை அமைக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன.
மூவலூர் இராமமிர்தம் அம்மையார் நினைவு திருமண உதவித் திட்டம் (1989) அறிமுகப்படுத்தபட்டது.
மு. கருணாநிதி (1996-2001)
மெட்ராஸ் 1996இல் சென்னை என மறுபெயரிடப்பட்டது.
மதுரையில், சாதி பாகுபாட்டை ஒழிக்க பெரியார் நினைவு சமத்துவபுரம் திட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
அம்பேத்கர் சட்ட பல்கலைக்கழகம் 1997 ஆம் ஆண்டில் தொடங்கப்பட்டது.
1999 இல் உழவர் சந்தை திட்டம் தொடங்கப்பட்டது.
தமிழ்நாட்டில் உள்ளாட்சி அமைப்புகளுக்கான முதல் தேர்தல் அக்டோபர் 1996இல் நடைபெற்றது.
17 செப்டம்பர் 1997 அன்று சேலத்தில் பெரியார் பல்கலைக்கழகத்தை நிறுவினார்.
மு. கருணாநிதி (2006-2011)
1 ரூபாய்க்கு 1 கிலோ அரிசி திட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
வருமுன் காப்போம் திட்டம் 2006இல் தொடங்கப்பட்டது.
வறுமைக் கோட்டுக்கு கீழே உள்ளவர்களுக்கு இலவச நில விநியோக திட்டம் 2006இல் தொடங்கப்பட்டது.
2006இல் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான சிறப்பு மேம்பாட்டு வாரியம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
திருநங்கைகள் நல வாரியம் 2008ஆம் ஆண்டில் தொடங்கப்பட்டது.
2007ஆம் ஆண்டில் முஸ்லிம்களுக்கும் கிறிஸ்தவர்களுக்கும் 3.5% இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டது.
உலக தமிழ் மாநாடு 2010இல் கோவையில் நடைபெற்றது.
எம். ஜி. ராமச்சந்திரன்
எம்.ஜி.ராமச்சந்திரன் இலங்கையின் கண்டியில் 1917 ஜனவரி 17 அன்று பிறந்தார்.
இவரது பெற்றோர் கோபால மேனன் மற்றும் மருதூர் சத்தியபாமா.
இவர் எம்.ஜி.ஆர் என்று பிரபலமாக அறியப்பட்டார்.
1923இல் கும்பகோணத்திற்கு குடிபெயர்ந்தார்.
1936ஆம் ஆண்டில் சதி லீலாவதி திரைப்படத்தில் அறிமுகமானார்.
எம்.ஜி.ஆர் 1953 வரை காங்கிரஸ் கட்சியில் உறுப்பினராக இருந்தார், அவர் கதர் ஆடைகளை அணிவதை பின்பற்றினார்.
இதன் நிறுவனர் சி.என்.அன்னாதுரையால் ஈர்க்கப்பட்டு,1953ஆம் ஆண்டில் எம்.ஜி.ஆர் திராவிட முன்னேற்ற கழகம் அல்லது திராவிட முற்போக்கு கூட்டமைப்பில் சேர்ந்தார்.
இவர் 1962 இல் மாநில சட்டமன்றக் குழுவில் உறுப்பினரானார்.
இவர் முதன்முதலில் 1967 இல் தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.
சட்டமன்ற உறுப்பினர்
சட்டமன்ற உறுப்பினர்: 1971-1976, பரங்கிமலை தொகுதி.
சட்டமன்ற உறுப்பினர்: 1977-1980, அருப்புக்கோட்டை தொகுதி .
சட்டமன்ற உறுப்பினர்: 1980 -1984, மேற்கு மதுரை தொகுதி .
சட்டமன்ற உறுப்பினர்: 1985 -1987, ஆண்டிபட்டி தொகுதி.
திமுகவிலிருந்து பிரிந்தது
17 அக்டோபர் 1972 அன்று அவர் "அண்ணா திராவிட முன்னேற்ற கழகம்”என்ற அரசியல் கட்சியை நிறுவினார்.
இவரது கட்சி 1973இல் முதன்முதலில் திண்டுக்கல் நாடாளுமன்ற இடைத்தேர்தலில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்றது.
கட்சியின் கொள்கைகள்
கட்சியின் அடிப்படைக் கோட்பாடுகளாக அவர் "அண்ணாயிசத்தை" அறிவிக்கிறார்.
அண்ணாயிசம் முதன்மையாக "வறுமை ஒழிப்பு “ மற்றும் "தீண்டாமை ஒழிப்பு" ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்தியது.
சுய மரியாதை, பகுத்தறிவுவாதம், சமத்துவம் மற்றும் சமூக சேவை ஆகியவை அவருடைய கட்சியின் கொள்கைகள் ஆகும்.
அஇஅதிமுக
1974இல் இவரது கட்சி புதுச்சேரி யூனியன் பிரதேசத்தின் சட்டமன்றத் தேர்தலில் வெற்றி பெற்று எஸ். ராமசாமியின் கீழ் அரசாங்கத்தை அமைத்தது.
1976ஆண்டில் அவர் தனது கட்சி பெயரை அகில இந்திய அண்ணா திராவிட முன்னேற்ற கழகம் என்று மாற்றினார்.
முதல் அமைச்சர்
இந்தியாவில் முதல்வராக ஆன முதல் திரைப்பட நடிகர்.
30 ஜூன் 1977 அன்று அவர் தமிழ்நாடு முதல்வராக பதவியேற்றார்.
1977, 1980 மற்றும் 1985ஆம் ஆண்டுகளில் மூன்று முறை தமிழ்நாடு முதல்வராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார் .
சாதனைகள்
லட்சுமணசாமி முதலியார் குழுவின் பரிந்துரையின் அடிப்படையில் பல்கலைக்கழகப் புகுமுகத் திட்டம் அகற்றப்பட்டு 1978இல் 10+2+3 கல்வி முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
04 செப்டம்பர் 1978இல் அண்ணா பல்கலைக்கழகத்தை நிறுவினார்.
தெலுங்கு கங்கைத் திட்டம்
ஆந்திர அரசுடன் செய்துகொண்ட தெலுங்கு கங்கைத் திட்டம் 1983 முதல் அமலுக்கு வந்தது.
கிருஷ்ணா ஆற்று நீரை சென்னைக்கு கொண்டு வரும் குடிநீர் திட்டம்.
இட ஒதுக்கீடு
1979 ஆம் ஆண்டில், அவர் சட்டநாதன் குழுவின் பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில் கிரீமி லேயர் கருத்தை அறிமுகப்படுத்த முயன்றார், ஆனால் பின்னர் அதைத் திரும்பப் பெற வேண்டியிருந்தது.
1979 ஆம் ஆண்டில் பிற்படுத்தப்பட்டோர் பிரிவில் உள்ளவர்களின் பெற்றோர் ஆண்டு வருமானம் ரூ.9000க்கு குறைவாக இருந்தால் மட்டுமே இடஒதுக்கீட்டு சலுகை பெறமுடியும் என ஆணை பிறப்பித்தார், இது சர்ச்சையை உருவாக்கியது .
இந்த அரசானை திரும்ப அழைக்கப்பட்டு பிற்படுத்தப்பட்டோர் இட ஒதுக்கீட்டை 31%லிருந்து 50% ஆக உயர்த்தியது.
இரண்டாவது பிற்படுத்தப்பட்டோர் ஆணையம்
J.A. அம்பாசங்கரின் தலைமையில் அமைக்கப்பட்டது.
ஆணைக் குழுவின் காலம் 12 டிசம்பர் 1982 முதல் 28 பிப்ரவரி 1985 வரை.
பகுதி நேர கிராம அலுவலர்களை ஒழித்தல்
1980இல் கர்ணம், மணியம் போன்ற பகுதி நேர கிராம அலுவலர் பதவிகளை ஒழித்தது.
தமிழ்நாடு பகுதிநேர கிராம அலுவலர்களின் பதவிகளை ஒழித்தல் சட்டம், 1981.
கிராம நிர்வாக சீர்திருத்தம் குறித்து வர்கீஸ் குழு மற்றும் அம்ப்ரோஸ் குழு 1973இல் சமர்ப்பித்த அறிக்கையின் அடிப்படையில் அது ரத்து செய்யப்பட்டது.
கிராம நிர்வாக அலுவலர்கள்
அதற்கு பதிலாக கிராம நிர்வாக அலுவலர்கள் பதவி 1982 இல் உருவாக்கப்பட்டது.
பின்னர் தமிழ்நாடு அரசுப் பணியாளர் தேர்வாணையம் மூலம் ஆட்சேர்ப்பு செய்யப்பட்டது.
சாதனைகள்
அவரது ஆட்சியின் போது ஐந்தாவது உலக தமிழ் மாநாடு 1981இல் மதுரையில் நடைபெற்றது.
1982 இல் குண்டாஸ் சட்டம் அவரது அரசாங்கத்தால் நிறைவேற்றப்பட்டது.
இலவச வேட்டி மற்றும் சேலை விநியோக திட்டம் 1986 ஆம் ஆண்டில் தொடங்கப்பட்டது.
நேரடி நேர்காணலுக்கு பதிலாக 1984 இல், பொறியியல் மற்றும் மருத்துவ படிப்புகளில் சேர்க்கைக்கான நுழைவுத் தேர்வு முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
1984 ஆம் ஆண்டில் அன்னை தெரசா மகளிர் பல்கலைக்கழகம் நிறுவப்பட்டது மற்றும் அன்னை தெரசாவால் அடிக்கல் நாட்டப்பட்டது.
பெண்களுக்கான சிறப்பு பேருந்துகளை அறிமுகப்படுத்தியது.
இதழ்கள்:
தாய் (வார இதழ்).
அண்ணா (தினசரி இதழ்).
அவரது சுயசரிதை "நான் ஏன் பிறந்தேன்”.
சத்துணவு திட்டம்
திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டத்தின் பாப்பாக்குறிச்சி கிராமத்தில் இருந்து தொடங்கப்பட்டது.
இது ஜூலை 1, 1982 முதல் கிராமப்புறங்களில் இருந்து செயல்படுத்தப்படுகிறது.
1984 முதல் நகர்ப்புற பள்ளி மாணவர்களுக்காக நகர்ப்புறங்களில் செயல்படுத்தப்பட்டது.
மகாராஜன் ஆணையம்
கோவில் நடைமுறைகளின் சீர்திருத்தங்களை ஆராய 1982ஆம் ஆண்டில் அவர் நீதிபதி மகாராஜன் தலைமையில் ஒரு ஆணையத்தை நியமித்தார்.
இந்த குழு அனைத்து வகுப்பினரும் முறையான பயிற்சிக்குப் பிறகு கோவில் அர்ச்சகராக நியமிக்க பரிந்துரைத்தது.
பிற பல்கலைக்கழகங்கள்
தமிழ் பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர் -1981
பாரதியார் பல்கலைக்கழகம், கோயம்புத்தூர் -1982
பாரதிதாசன் பல்கலைக்கழகம், திருச்சிராப்பள்ளி -1982
அழகப்பா பல்கலைக்கழகம், காரைக்குடி -1985
சட்ட மேலவை ஒழிப்பு
தமிழ்நாடு சட்ட மேலவை (ஒழிப்பு) மசோதா, 1986 பாராளுமன்றத்தின் இரு அவைகளாலும் நிறைவேற்றப்பட்டு 30 ஆகஸ்ட் 1986 அன்று ஜனாதிபதியின் ஒப்புதலைப் பெற்றது.
இந்த சட்டம் 1 நவம்பர் 1986ஆம் தேதி நடைமுறைக்கு வந்து, பின்னர் மேலவை இதை ஒழித்தது.
மேலவையின் கடைசித் தலைவர் மா.பொ. சிவஞானம்.
பாரத ரத்னா
1988ஆம் ஆண்டில் இவரது மரணத்திற்குப் பின் "பாரத ரத்னா" விருது வழங்கப்பட்டது.
ஜெ. ஜெயலலிதா
சாதனைகள் (1991-2000)
நவம்பர் 1991 இல் TNUSRB - தமிழ்நாடு சீருடை பணியாளர் தேர்வு குழுமத்தை உருவாக்கினார்.
இதன் மூலம் உதவி ஆய்வாளர்கள் (sub-inspectors) மற்றும் காவலர்கள் (Constables) போட்டித்தேர்வின் மூலம் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள்.
தொட்டில் குழந்தைத் திட்டம்
தொட்டில் குழந்தைத் திட்டம் 1992இல் சேலம் மாவட்டத்தில் முதன்முதலில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
2001ஆம் ஆண்டில், இந்த திட்டம் மதுரை, தேனி, திண்டுக்கல் மற்றும் தர்மபுரி மாவட்டங்களுக்கு விரிவுபடுத்தப்பட்டது, பெண் சிசுக்கொலையை தடுப்பதே இதன் நோக்கமாக இருந்தது.
முதலமைச்சர் பெண் குழந்தைகள் பாதுகாப்பு திட்டம்
முதலமைச்சர் பெண் குழந்தைகள் பாதுகாப்பு திட்டம் 1992 ஆம் ஆண்டில் தொடங்கப்பட்டது.
பெண் குழந்தைகளின் கல்வியை மேம்படுத்துதல், பெண் சிசுக்கொலைகளை ஒழித்தல் மற்றும் சமூகத்தில் ஆண் குழந்தை விருப்பத்தை கட்டுப்படுத்துதல் ஆகியவற்றை உறுதி செய்யும் திட்டம்.
இந்த திட்டம் 2006 ஆம் ஆண்டில் சிவகாமி அம்மையார் நினைவு பெண் குழந்தைகள் பாதுகாப்பு திட்டம் என மறுபெயரிடப்பட்டது.
அனைத்து மகளிர் காவல் நிலையம்
1992 ஆம் ஆண்டில் சென்னை ஆயிரம் விளக்கு பகுதியில் முதல் அனைத்து மகளிர் காவல் நிலையம் நிறுவப்பட்டது.
அனைத்து காவலர் பணியிலும் பெண்களுக்கு 30% ஒதுக்கீட்டை அறிமுகப்படுத்தினார்.
பிற சாதனைகள்
1993 இல் 15 அம்ச குழந்தை நலனுக்கான திட்டத்தை அறிவித்தார்.
1993 ஆம் ஆண்டில், வித்தியாசமான மாற்றுத் திறனாளிகளின் மறுவாழ்வுக்கான தனி இயக்குநரகம் உருவாக்கப்பட்டது.
கடலோர பாதுகாப்பை மேம்படுத்த 1994 இல் "கடலோர பாதுகாப்புக் குழு" நிறுவப்பட்டது.
1993 ஆம் ஆண்டில் அவரது அரசாங்கம் பெண்களுக்கான 10 நோக்கங்கள் கொண்ட பெண்களுக்கான கொள்கை தொகுப்பை வெளியிட்டது.
இது தொலைநோக்குப் பார்வை 2000 என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
தமிழ்நாடு பஞ்சாயத்து சட்டம், 1994.
தமிழ்நாடு கட்டாய தொடக்கக் கல்விச் சட்டம், 1994.
தமிழ்நாடு கடல்சார் வாரியச் சட்டம், 1995.
ஜெ. ஜெயலலிதா (2001-2006)
மே 14, 2001 அன்று, அவர் இரண்டாவது முறையாக தமிழ்நாட்டின் முதலமைச்சராக பதவியேற்றார்.
ஓ.பன்னீர்செல்வம் செப்டம்பர், 2001 முதல் மார்ச், 2002 வரை தமிழ்நாட்டின் முதல்வரானார்.
பின்பு மார்ச் 2002 முதல் மே 2006 வரை ஜெ.ஜெயலலிதா தமிழ்நாட்டின் முதல்வராக இருந்தார்.
SC மற்றும் ST பள்ளி மாணவர்களுக்கு 2001-2002 கல்வி ஆண்டில் விலையில்லா மிதிவண்டி வழங்கும் திட்டம் செயல்படுத்தப்பட்டது.
2004-2005ஆம் ஆண்டில் மாணவிகளுக்கும், பின்னர் 2005-2006ஆம் ஆண்டில் அனைத்து மாணவர்களுக்கும் நீட்டிக்கப்பட்டது.
2001ல் தொடங்கப்பட்ட மழை நீர் சேகரிப்பு இயக்கம் மாண்புமிகு முதலமைச்சர் ஜெயலலிதாவின் சிந்தனையாகும்.
மழை நீர் சேகரிப்பு இயக்கம்
தமிழ்நாட்டின் அனைத்து பகுதிகளிலும் நிலத்தடி நீர்மட்டம் உயர வழிவகை செய்தது.
தமிழ்நாடு மாநில நகராட்சிகள் சட்டம், 1920 மற்றும் கட்டிட விதிமுறைகள், 1973 இன் பிரிவு 215 (அ) இல் திருத்தங்கள் செய்யப்பட்டது.
அனைத்து புதிய கட்டிடங்களிலும் மழை நீர் சேகரிப்பு கட்டமைப்புகளை வழங்குவதை கட்டாயமாக்கியுள்ளது.
மழை நீர் சேகரிப்பின் இரண்டாம் கட்டம் 2003 இல் செயல்படுத்தப்பட்டது.
சாதனைகள் (2001-2006)
2001-2002 காலகட்டத்தில் அவர் பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளுக்காக 18 அம்சங்கள் திட்டத்தை தொடங்கினார்.
இது முன்னர் தொடங்கப்பட்ட 15 அம்சங்கள் திட்டத்தின் நீட்டிப்பு ஆகும்.
அன்னதான திட்டம்
அன்னாதன திட்டம் சென்னை மயிலாப்பூர் ஸ்ரீ கபாலீஸ்வரர் கோவிலில் ஜெயலலிதா அவர்களால் 2002இல் தொடங்கப்பட்டது.
அன்னாதன திட்டம் 500 கோயில்களை உள்ளடக்கியது, தினமும் ஆயிரக்கணக்கான பக்தர்கள் பயனடைகிறார்கள்.
விபத்திற்கு உதவும் உதவி மையங்கள்
2002இல் "விபத்திற்கு உதவும் உதவி மையங்கள்" தொடங்கப்பட்டது.
அனைத்து முக்கியமான தேசிய மற்றும் மாநில நெடுஞ்சாலைகளிலும் நிறுவப்பட்டு, இதன்மூலம் சாலை விபத்துகளில் பாதிக்கப்பட்ட நபர்களுக்கு விரைவான முதலுதவி அளித்து அவர்களை அருகிலுள்ள மருத்துவமனையில் அனுமதிப்பது ஆகும்.
அண்ணா மறுமலர்ச்சித் திட்டம்
2002ஆம் ஆண்டில் அவர் புதிய அண்ணா மறுமலர்ச்சித் திட்டத்தைத் தொடங்கினார் (1997-2002ஆம் ஆண்டில் பழையது).
கிராம பஞ்சாயத்துகளின் உள்கட்டமைப்பு வசதிகளை மேம்படுத்த வளங்களை கணிசமாக செலுத்துவதை இத்திட்டம் நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.
இதன் மூலம் கிராமங்களில் மேலும் வேளாண் வணிக பிரிவு தொடங்கப்பட்டது.
பிற சாதனைகள்
2003இல் "புதிய வீரணம் திட்டம்" தொடங்கப்பட்டது, அது 2004இல் நிறைவடைந்தது.
2003இல் தமிழ்நாடு புதிய தொழிற் கொள்கை அறிவிக்கப்பட்டது.
2003இல் நாட்டின் முதல் மகளிர் காவல் கமாண்டோ பிரிவு தொடங்கப்பட்டது, எந்தவொரு அச்சுறுத்தலையும் அல்லது வன்முறையையும் கையாளக்கூடியது.
14 ஆகஸ்ட் 2004இல் "நமது கிராமம் திட்டம்” தொடங்கப்பட்டது. ஒரு கிராமத்தின் சாதனையை அடிப்படையாகக் கொண்டு நிதி உதவி வழங்கப்படும்.
2003 ஆம் ஆண்டில், ஆன்லைன் உட்பட அனைத்து லாட்டரி சீட்டுகளையும் மாநில எல்லைக்குள் விற்பனை செய்ய தடை விதித்தார்.
2004 ஆம் ஆண்டில் குக்கூன் நடவடிக்கையின் மூலம் வீரப்பன் கொல்லப்பட்டதை திட்டமிட்டு நிறைவேற்றிய தமிழக சிறப்பு தேடுதல் படைப்பிரிவு (STF) உருவாக்கப்பட்டது.
தூய்மையான கிராம இயக்கம்
அரசாங்கம் 2003இல் “தூய்மையான கிராம பிரச்சாரத்தை” ஆரம்பித்தது.
தூய்மையான கிராம பிரச்சாரம் சுற்றுச்சூழல் சுகாதாரத்திற்காக கிராமத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்ட அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் உள்ளடக்கியது.
வீட்டுவசதித் திட்டம்
முதலமைச்சரின் சூரியமின் சக்தி கொண்ட பசுமை இல்ல திட்டம்.
இது 2011-2012ஆம் ஆண்டில் தொடங்கப்பட்டது.
கிராமப்புறங்களில் உள்ள ஏழைகளின் நலனுக்காகவும், மாநில அரசாங்கத்தின் முழு நிதி உதவியின் மூலம் ரூ. 1.80 லட்சம் செலவில் சுமார் 300 சதுர அடி அளவிலான வீடுகளை நிர்மாணிக்கிறது.
அம்மா சிமெண்ட்
26 செப்டம்பர் 2004 அன்று தொடங்கப்பட்டது.
இதன் விலை ஒரு 50 கிலோ மூட்டை ரூ.190 ஆகவும், தமிழ்நாடு நுகர்பொருள் வாணிபக் கழகம் (TNCSC) தனது கிடங்குகள் மூலம் இந்த திட்டத்தை செயல்படுத்துகிறது.
அம்மா உப்பு
முதல்வர் ஜெயலலிதா 11 ஜூன் 2014 அன்று அம்மா “இரட்டை செறிவூட்டப்பட்ட உப்பு”, “குறைந்த அளவு சோடியம் கொண்ட உப்பு” மற்றும் “சுத்திகரிக்கப்பட்ட அயோடின் கலந்த உப்பு” ஆகிய மூன்று உப்பு வகைகளை ரூ. 25, ரூ. 21,மற்றும் ரூ. 14, விலையில் தயாரிக்கிறது.
அம்மா மருந்தகம்
தரமான மருந்துகளை குறைந்த விலையில் விற்க அம்மா மருந்தகம் 26 ஜூன் 2014 அன்று தொடங்கப்பட்டது.
இந்த மருந்தகங்கள் மக்களுக்கு குறைந்த விலையில் மருந்துகளைப் பெற உதவும், ஏனெனில் மருந்துகள் அதிகபட்ச சில்லறை விலைக்கு 10 சதவீதம் தள்ளுபடியில் விற்கப்படும்.
அம்மா குடிநீர் திட்டம்
தமிழக முதல்வர் ஜெயலலிதா 15 செப்டம்பர் 2013 அன்று ஒரு திட்டத்தை தொடங்கினார்.
ஏழை மற்றும் நடுத்தர மக்களுக்கு தரமான மற்றும் மலிவு குடிநீரை உறுதி செய்வதற்காக, ஒரு பாட்டில் ரூ.10க்கு, 1 லிட்டர் மினரல் வாட்டர் (அம்மா குடிநீர்) வழங்குகிறது.
அம்மா குழந்தை நல பரிசு பெட்டகம் வழங்கும் திட்டம்
தமிழக முதல்வர் ஜெயலலிதா 7 செப்டம்பர் 2015 அன்று அம்மா குழந்தை நல பரிசு பெட்டகம் வழங்கும் திட்டத்தை தொடங்கினார்.
புதிதாகப் பிறந்த குழந்தை மற்றும் அதன் தாய்க்கான உபகரணங்களை அரசாங்கம் இலவசமாக வழங்கும்.
அதற்குள் 16 பொருட்கள் இருக்கும், பரிசு பெட்டகம் 1000 ரூபாய் மதிப்புள்ளது.
உழவர் பாதுகாப்புத் திட்டம்
“முதலமைச்சரின் உழவர் பாதுகாப்புத் திட்டம் 2011” தமிழ்நாடு விவசாயத் தொழிலாளர்கள் - விவசாயிகள் (சமூக நலம் மற்றும் பாதுகாப்பு) திட்டம், 2006க்கு பதிலாக மாநிலத்தில் செயல்படுத்தப்பட்டு வருகிறது.
அம்மா அழைப்பு மையம்
அரசு சேவைகளை விரைவாக வழங்குவதை உறுதி செய்வதற்காக தமிழக முதல்வர் ஜெயலலிதா 19 ஜனவரி 2016 அன்று அம்மா அழைப்பு மையத்தை தொடங்கினார்.
அம்மா அழைப்பு மையம் 24/7, என்பது தமிழ்நாடு அரசாங்கத்தின் ஒற்றை சாளர தகவல் தொழில்நுட்ப வசதி செய்யப்பட்டது.
கட்டணமில்லா எண் 1100 மூலம் குடிமக்களின் குறைகளை அகற்றுவது.
ஜெ. ஜெயலலிதா
இரண்டு மாத பில் சுழற்சியில் 100 யூனிட் இலவச மின்சாரம்.
500 டாஸ்மாக் கடைகளை மூட அனுமதி.
கைத்தறி நெசவாளர்களுக்கு 200 யூனிட் மின்சாரம் இலவசமாக வழங்குகிறது.
அரசு பள்ளி மாணவர்களுக்கு இலவச காலை உணவு திட்டம்.
விவசாயிகளுக்கான பயிர் கடன்களை தள்ளுபடி செய்தல் (5780 கோடி).
"தாலி"க்காக பெண்களுக்கு 8 கிராம் தங்கம், உள்ளாட்சி அமைப்புகளில் பெண்களுக்கு 50% இட ஒதுக்கீடு.
எடப்பாடி க. பழனிசாமி
அரசாங்கத்தால் நடத்தப்படும் 500 மதுக் கடைகளை மூடல்.
2017இல் நீரா பானத்திற்கு அனுமதி.
மீனவர்களுக்கு ஆண்டுக்கு ரூ. 850 மில்லியன் செலவில் 5,000 வீடுகள் கட்ட அனுமதி வழங்கப்பட்டது.
டாக்டர் முத்துலட்சுமி ரெட்டி மகப்பேறு நன்மை திட்டத்தின் கீழ் கர்ப்பிணிப் பெண்களுக்கு நிதி உதவியை ரூ. 12,000 முதல் ரூ. 18,000 வரை அதிகரித்தல்.
தமிழகத்தில் வேலையற்ற இளைஞர்களுக்கு மாதாந்திர வேலையின்மை சலுகை இரட்டிப்பாக்குதல்: 10ஆம் வகுப்பு வரை படித்தவர்களுக்கு மாதத்திற்கு ரூ. 200, 10ஆம் வகுப்பு தேர்ச்சி பெற்றவர்களுக்கு ரூ. 300, 12ஆம் வகுப்பு முடிக்காதவர்களுக்கு ரூ. 400 மற்றும் ரூ. 600 பட்டதாரிகள் மற்றும் முதுகலை பட்டதாரிகளுக்கு வழங்கப்படும்.
2018இல் வேலைசெய்யும் பெண்களுக்கான இரு சக்கர வாகன திட்டம்.
சுதந்திர போராளிகளின் ஓய்வூதியத்தை ரூ. 1,000 முதல் ரூ. 13,000 வரை உயர்த்தவும், சுதந்திர போராட்ட வீரர்களுக்கு குடும்ப ஓய்வூதியம் ரூ. 500 முதல் ரூ. 6,500 ஆகவும் அதிகரிக்கப்பட்டது.
ஜனவரி 2019 முதல் ஒற்றை பயன்பாட்டு பிளாஸ்டிக் மீதான தடை.
2019இல் பள்ளி குழந்தைகளுக்கான காலை உணவு திட்டம்.
32,206 கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள முதலீடுகளை ஈர்ப்பதற்கும் 10 லட்சம் வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்குவதற்கும் உலகளாவிய முதலீட்டாளர்கள் சந்திப்பின் இரண்டாவது பதிப்பு நடத்தப்பட்டது.
மாநிலத்தில் போட்டித் தேர்வுகளுக்குத் தயாராகும் கிராமப்புற மாணவர்களுக்கு உதவ, 22 பிப்ரவரி 2019 அன்று "www.tamilnaducareerservices.gov" என்ற மெய்நிகர் கற்றல் போர்ட்டலைத் தொடங்கினார்.
வறுமைக் கோட்டுக்குக் கீழ் வாழும் சுமார் 60 லட்சம் குடும்பங்களுக்கு ரூ. 2000 ஒரு முறை ரொக்க உதவியை அரசு அறிவித்தது.
2019இல் தமிழ்நாடு இலவச தையல் இயந்திர திட்டம்.
2019இல் அம்மா உடற்பயிற்சி மையம்.
காவிரி டெல்டாவை பாதுகாக்கப்பட்ட சிறப்பு விவசாய மண்டலமாக அறிவித்தல்.
நீர்வளங்களை புத்துயிர் பெறுவதற்காக குடிமராமத்து திட்டத்தை செயல்படுத்துதல்.
11 புதிய மருத்துவக் கல்லூரிகளுக்கு மத்திய அரசின் ஒப்புதல் பெறுதல்.
சேலத்தில் தெற்காசியாவின் மிகப்பெரிய கால்நடை பூங்காவிற்கு அடித்தளம் அமைத்தல்.
நல்லாட்சி குறியீட்டில் தமிழ்நாடு முதலிடத்தைப் பிடித்தது.
முதலமைச்சரின் சிறப்பு பொது குறை தீர்க்கும் திட்டத்தின் துவக்கம்.
முதலமைச்சர் பழனிசாமி மாநிலங்களுக்கு முதலீடுகளை கொண்டு வருவதற்காக வெளிநாடுகளுக்கு பயணம் செய்தார். 2019-2020 காலப்பகுதியில் மொத்தம் 63 புதிய புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தங்கள் கையெழுத்திடப்பட்டுள்ளன. இது தவிர அமெரிக்காவில் ‘யாதும் ஊரே’ என்ற இணையதளம் தொடங்கப்பட்டது.
முதலீடுகளுக்கு ஒப்புதல் அளிக்க, ‘தொழில் தோழன்’ வலைத்தளம் தொடங்கப்பட்டு, தமிழ்நாடு தொழில்துறை வழிகாட்டல் மற்றும் ஏற்றுமதி மேம்பாட்டு பணியகம் புதிய சின்னத்துடன் வழிகாட்டல் என மறுபெயரிடப்பட்டது.
உலகளாவிய முதலீட்டாளர்கள் சந்திப்பின் இரண்டாவது பதிப்பு 2019இன் போது, தமிழ்நாடு விண்வெளி மற்றும் பாதுகாப்பு தொழில்துறை கொள்கை வெளியிடப்பட்டது
1,652 கோடி ரூபாய் செலவில் நீண்டகாலமாக நிலுவையில் உள்ள அத்திக்கடவு-அவினாசி திட்டம் இறுதியாக நடைமுறைக்கு வருகிறது. குடிமராமத்து திட்டத்தின் கீழ் மொத்தம் ரூ. 930.25 கோடி செலவில் 4,965 பணிகள் முடிக்கப்பட்டுள்ளன.
இந்த முயற்சியைத் தவிர, ஒன்பது மாவட்டங்களில் மெகா உணவுப் பூங்காக்களை நிறுவுவதற்கும், உணவு வீணாவதைத் தடுப்பதற்கும், விவசாயிகளின் விளைபொருட்களுக்கு நல்ல ஊதிய விலையைப் பெறுவதற்கும் மதிப்பு கூட்டல் கொண்டு வரப்படுகிறது.
கடந்த மூன்று ஆண்டுகளில் 4,921 பேருந்துகள் சேவையில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இது தவிர 12,000 புதிய பேருந்துகள் மற்றும் 2,000 மின்சார பேருந்துகள் வாங்க ஜெர்மன் மேம்பாட்டு வங்கியுடன் ஒப்பந்தங்கள் கையெழுத்திடப்பட்டுள்ளன.
இடஒதுக்கீட்டுக் கொள்கை
இடஒதுக்கீட்டுக் கொள்கையின் முக்கியத்துவம்
பின்தங்கிய சாதிகள் எதிர்கொள்ளும் வரலாற்று அநீதி.
பின்தங்கிய பிரிவுக்கு சரி சமமான வாய்ப்பு வழங்குதல்.
பின்தங்கிய வகுப்பினருக்கு போதுமான பிரதிநிதித்துவத்தை உறுதி செய்தல்.
தகுதியின் அடிப்படையில் சமத்துவத்தை உறுதிப்படுத்துதல்.
இட ஒதுக்கீட்டின் வகைகள்
கல்வி
வேலைவாய்ப்பு
பாலினம்
இந்திய இட ஒதுக்கீட்டின் வரலாறு
1835 இல், இந்தியா முழுவதும் அரசு, நிர்வாக மொழியாக ஆங்கிலம் மட்டுமே பின்பற்றப்படும் என்று அறிவிக்கப்பட்டது.
1882இல் வில்லியம் ஹண்டர் மற்றும் ஜோதிராவ் புலே ஆகியோர் சாதி அடிப்படையிலான இடஒதுக்கீடு முறையின் கருத்தை முதலில் பதிவு செய்தனர்.
1882 இல் பதிவு செய்யப்பட்ட பதிவுகளிலிருந்து, ஹண்டர் ஆணையம் நியமிக்கப்பட்டதோடு, மகாத்மா ஜோதிராவ் பூலே அனைவருக்கும் இலவச கட்டாயக் கல்வியையும், அரசாங்க வேலைகளில் விகிதாசார இடஒதுக்கீட்டையும் கோரினார்.
சுதேச மாநிலங்களில் இட ஒதுக்கீடு
பிரிட்டிஷ் நிர்வாகம் மற்றும் நீதித்துறையில் இந்தியர்களுக்கு நியாயமான பிரதிநிதித்துவம் வழங்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கை 1861இல் முதல் முறையாக எழுப்பப்பட்டது.
பிரிட்டிஷ் அரசு இந்தியர்களுக்கு பிரதிநிதித்துவம் வழங்கத் தொடங்கியபோது, ஒவ்வொரு மட்டத்திலும் பிராமணர்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தினர். இது பிராமணரல்லாதவர்களிடையே அதிருப்தியை ஏற்படுத்தியது.
மைசூர் பிரசிடென்சியில், இந்த நிலைமை ஒரு கிளர்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது. எனவே, அதை நிறுத்த மைசூர் மன்னர் 1895 ஆம் ஆண்டில் பிராமணரல்லாதவர்களுக்கு வேலைவாய்ப்பில் இடஒதுக்கீடு வழங்க உத்தரவு பிறப்பித்தார். இது இந்தியாவில் இடஒதுக்கீட்டிற்கான முதல் விதை என்று கருதலாம்.
மகாராஷ்டிராவின் கோலாப்பூர் மாகாணத்தில்(1902), சாஹு மகாராஜ் வேலைவாய்ப்புகளில் சமூக வாரியாக இடஒதுக்கீட்டை அமல்படுத்தினார். எனவே, மைசூர் மற்றும் கோலாப்பூர் அதிபர்கள் இந்தியாவில் இடஒதுக்கீட்டை செயல்படுத்துவதில் முன்னோடிகள் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.
மெட்ராஸ் மாகாண அரசாங்கம்
ஆணை 128 (2)
1854 ஆம் ஆண்டில், அப்போதைய பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் ஒரு நிலையான ஆணை எண் 128(2) ஐ வெளியிட்டது. இது மாவட்ட ஆட்சியர்களுக்கு, வேலைகளில் பிரதான வகுப்பினருக்கு தனித்தனி இட ஒதுக்கீடுகளை வழங்குமாறு கட்டளையிட்டது.
இது முதல் சமூக அடிப்படையிலான பிரதிநிதித்துவ ஆணை ஆகும்.
இந்த உத்தரவை மெட்ராஸ் மாகாணத்தின் அனைத்து பகுதிகளிலும் நடைமுறைப்படுத்த உத்தரவிட்டது.
பிற ஆணைகள்
1854 ஆம் ஆண்டில், பள்ளிகளில் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பை சார்ந்த குழந்தைகளை அனுமதிக்க எந்த தடையும் இருக்கக்கூடாது என்று நீதிமன்றம் உத்தரவு பிறப்பித்தது.
1865 ஆம் ஆண்டில், பிரிட்டிஷ் நாடாளுமன்றத்தில் இந்திய வெளியுறவுத்துறை செயலாளர் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பை சேர்ந்த குழந்தைகளை பள்ளிகளில் சேர்க்க உத்தரவிட்டார். ஆனாலும் நிலைமை முன்னேற்றம் அடையாமல் அப்படியே இருந்தது.
தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்கான முன்னுரிமைகள்
1885 ஆம் ஆண்டில் மெட்ராஸ் மாகாண அரசாங்கம் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகங்களுக்கான நிதி உதவிக் கொள்கைகளையும், தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு அரசு சார்ந்த புதிய பள்ளிகளையும் அறிவித்தது.
இதற்கிடையில், செங்கல்பட்டு மாவட்ட ஆட்சியர் திரிமென்கீரே தாழ்த்தப் பட்ட சமூகங்கள் குறித்து ஒரு அறிக்கையை சமர்ப்பித்தார்.
இடஒதுக்கீட்டுக் கொள்கை
சாதி குறைபாடுகள் அகற்றும் சட்டம்
1850 இல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
வேறொரு மதம் அல்லது சாதிக்கு மாறும் மக்களின் உரிமைகளை பாதிக்கும் அனைத்து சட்டங்களையும் ரத்து செய்தது.
சென்னைவாசிகள் சங்கம்
மக்களின் உரிமைகளுக்காக போராடிய மெட்ராஸ் மாகாணத்தில் முதல் அமைப்பு சென்னைவாசிகள் சங்கம் ஆகும்.
இது 1852 இல் கஜூலு லட்சுமிநரசு, சீனிவாசனரால் நிறுவப்பட்டது.
வருவாய், கல்வி மற்றும் நீதித்துறை நிர்வாகத்தில் நிறுவனத்திற்கு எதிரான தங்கள் குறைகளை வெளிப்படுத்தினர்.
முதல் மனுவை பிரிட்டிஷ் பாராளுமன்றத்தில் டிசம்பர் 1852 இல் சமர்ப்பித்தது.
மனு
ரயத்வாரி & ஜமீன்தாரி அமைப்பு விவசாய வகுப்புகளை ஆழ்ந்த துயரத்திற்கு தள்ளியது.
ஜமீன்தார்கள் மற்றும் நிறுவன அதிகாரிகளின் அடக்குமுறை தலையீட்டிலிருந்து விவசாயிகளை விடுவிக்க பண்டைய கிராம அமைப்பை புதுப்பிக்க வலியுறுத்தியது.
மெதுவான, சிக்கலான மற்றும் பூரணமாக இல்லாது இருந்த நீதி அமைப்பு பற்றிய புகார் அளித்தது.
நீதி அறிவு மற்றும் உள்ளூர் மொழி மதிப்பிடாமல் நீதிபதிகளை நியமித்தல்.
கிராண்ட்-இன்-எய்ட் முறையின் கீழ், அரசு நிதியை மிஷனரி பள்ளிகளுக்கு திருப்புவதும் ஆட்சேபிக்கப்பட்டது.
மார்ச் 1853 இல் நாடாளுமன்றத்தில் மனு விவாதிக்கப்பட்டது
1853 ஆம் ஆண்டின் பட்டயச் சட்டம் பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தின் வர்த்தகத்தை மேலும் 20 ஆண்டுகள் நீட்டித்தது.
பிரிட்டிஷ் பிராந்தியங்களை பிரிட்டிஷ் இராஜியத்தின் நேரடி கட்டுப்பாட்டுக்கு மாற்றுவதற்கான போராட்டத்தை அது ஏற்பாடு செய்தது.
இரண்டாவது மனு- இந்தியாவில் நிறுவன ஆட்சியை நிறுத்துவதற்காக 14 ஆயிரம் பேர் கையெழுத்திட்டனர்.
முதல் படி
1854, ஆம் ஆண்டில், அப்போதைய பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் ஒரு நிலையான உத்தரவை (No 128/2) வெளியிட்டது, இது வேலைகளில் பிரதான சாதிகளுக்கு தனித்தனி ஒதுக்கீடுகளைச் செய்ய மாவட்ட ஆட்சியர்களுக்கு அறிவுறுத்தியது.
மெக்காலே அறிக்கை 1854- மெக்காலே குழுவின் அறிக்கையின் படி, பொது வேலைவாய்ப்புகளில் தகுதி அடிப்படையில் தீர்மானிக்க வேண்டும் என குறிப்பிடுகிறது.
ஜோதிராவ் புலே - 24 செப்டம்பர் 1873, அன்று, புலே சத்யசோதக் சமாஜ் என்ற அமைப்பை உருவாக்கினார். பெண்கள், சூத்திரர் மற்றும் தலித் போன்ற நலிவான குழுக்களின் உரிமைகளில் கவனம் செலுத்தினார்.
ஹண்டர் கல்வி குழு(1882)- பின்தங்கிய மாவட்டங்களில் ஆரம்பப் பள்ளிகளை விரிவுபடுத்துவதோடு, கீழ் மட்டங்களில் உள்ள அரசு வேலைகளுக்கான கல்வியறிவு பெற்றவர்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்பட்டது.
இரட்டைமலை சீனிவாசன்
பறையர் மகாஜன சபை
சீனிவாசன் 1891 இல் பறையர் மகாஜன சபையை நிறுவி வழிநடத்தினார்.
இது பின்னர் 1893 இல் ஆதி - திராவிட மகாஜன சபையாக மாறியது.
பறையன்
1893 இல் அவர் “பறையன்” என்ற தமிழ் செய்தித்தாளை நிறுவினார்.
இது தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினரின் துன்பத்தை எடுத்துக்காட்டியது.
தலைவர்
மெட்ராஸின் பட்டியல் இன கூட்டமைப்பின் தலைவராக இருந்தார்.
மெட்ராஸ் மாகாண தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்புகள் கூட்டமைப்பின் தலைவராகவும் பணியாற்றினார்.
பங்களிப்புகள்
அவர் பஞ்சமி நிலங்களை மீட்டெடுத்தார். 1894ஆம் ஆண்டில் வீட்டு பட்டாக்கள், விவசாய நிலங்கள் மற்றும் குழந்தைகளுக்கான கல்வி ஆகியவற்றைப் பெறுவதற்கு வசதி செய்தார்.
1895ஆம் ஆண்டில் வைஸ்ராய் லார்ட் எல்ஜின், மெட்ராஸுக்கு விஜயம் செய்தபோது, அவர் மக்களை சந்தித்தார்.
மனு
சிவில் சர்வீஸ் தேர்வு இந்தியாவில் நடத்தப்பட வேண்டும் என்று கோரிய காங்கிரஸ் மனுவை எதிர்த்து, 23 டிசம்பர் 1893 அன்று மெட்ராஸில் வெஸ்லியன் மிஷனரி ஹாலில் கூட்டத்தை ஏற்பாடு செய்தார்
1893ஆம் ஆண்டில் அவர் 3412 மக்கள் கையெழுத்திட்ட எதிர் மனுவைக் கொடுத்து ஜெனரல் சர் ஜார்ஜ் செஸ்னிக்கு சமர்ப்பித்தார்
1898 ஆம் ஆண்டில் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினரின் குழந்தைகளுக்கு பல பள்ளிகளில் அனுமதி மறுக்கப்பட்டதற்கு அரசாங்கத்திற்கு மற்றொரு மனுவை சமர்ப்பித்தனர்.
மனுவுக்கு பதிலளித்த அரசு, மெட்ராஸ் நகராட்சி பள்ளிகளை நிறுவ வேண்டும் என்று உத்தரவு பிறப்பித்தது.
இடஒதுக்கீட்டில் நீதிக்கட்சி
1909 இந்திய கவுன்சில் சட்டம் | மார்லி - மிண்டோ சீர்திருத்தங்கள்
இது ‘தனித் தொகுதிகள்’ என்ற கருத்தை ஏற்றுக்கொள்வதன் மூலம் முஸ்லிம்களுக்கு வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவ முறையை அறிமுகப்படுத்தியது.
இதன் கீழ், முஸ்லிம் உறுப்பினர்களை முஸ்லிம் வாக்காளர்களால் மட்டுமே தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும். இவ்வாறு, இந்த சட்டம் ‘வகுப்புவாதத்தை சட்டப்பூர்வமாக்கியது. லார்ட் மிண்டோ வகுப்புவாதத்தின் தந்தை என்று அறியப்பட்டார்.
மிதவாதிகளை அமைதிப்படுத்தவும், முஸ்லீம்களுக்கு தனித் தொகுதி வழங்குவதன் மூலம் திருப்தி செய்யவும் இந்திய கவுன்சில் சட்டம் 1909 உருவாக்கப்பட்டது.
ஆரம்ப அமைப்புகள்
மதராஸ் பிராமணரல்லாதோர் சங்கம் – 1909
பிராமணரல்லாத மாணவர்களுக்கு உதவுவ இவ்வமைப்பு ஏற்படுத்தப்பட்டது.
பி. சுப்பிரமணியம் மற்றும் எம். புருசோதம் நாயுடு ஆகிய இரு வழக்கறிஞர்களால் இந்த சங்கம் தொடங்கப்பட்டது.
1912ஆம் ஆண்டு
சரவணபிள்ளை
வீராசாமி நாயுடு
துரைசாமி நாயுடு
நாராயண சாமி நாயுடு என்பவர்களால் மதராஸ் ஐக்கிய கழகம் உருவாக்கப்பட்டது.
இந்த கூட்டமைப்பின் செயலாளர் மருத்துவர் டாக்டர் சி. நடேசனார் ஆவார்.
மதராஸ் ஐக்கிய கழகம் பின்னர் திராவிட மேம்பாட்டிற்கு ஆதரவாக மதராஸ் திராவிட சங்கம் என மறுபெயரிடப்பட்டது.
மதராஸ் திராவிடர் சங்கம்
பிராமணர் அல்லாத பட்டதாரிகளுக்கு உதவுவது அவர்களைக் கற்கவைப்பது ஆகியவற்றோடு அவர்களது குறைபாடுகள் குறித்து விவாதிக்க முறையான கூட்டங்களையும் நடத்தியது.
சி. நடேசனார் தங்கும் விடுதி வசதியில்லாததால் பிராமணரல்லாத மாணவர்களின் கல்வி பாதிக்கப்பட்டதால் அதைச் சரிசெய்யும் வகையில் திருவல்லிக்கேணியில் (சென்னை) ஜுலை 1916இல் திராவிடர் இல்லம் என்ற பெயரில் ஒரு தங்கும் விடுதியை நிறுவினார்.
மேலும் பிராமணர் அல்லாத மாணவர்களின் நலன் கருதி இவ்வில்லம் ஒரு இலக்கிய அமைப்பையும் கொண்டிருந்தது.
காரணங்கள்
அரசியல் சீர்திருத்தங்கள் பிராமணர்களின் அரசியல் சக்தியை மேலும் பலப்படுத்தும்.
எனவே அவர்கள் அரசியல் ரீதியாக ஒருங்கிணைய விரும்பினர்.
பிராமணரல்லாத அறிக்கை
20 நவம்பர் 1916இல் முக்கிய 30 பிராமணரல்லாத தலைவர்கள் ஒன்று சேர்ந்து தென்னிந்திய நல உரிமைச்சங்கத்தை (SILF) உருவாக்கினர்.
முக்கிய தலைவர்கள்
சி.நடேசனார்,
தியாகராயர்,
T.M.நாயர் மற்றும்
அலமேலு மங்கை தாயாரம்மாள்
சிறுபான்மையினர் மற்றும் தாழ்த்தப்பட்ட குழுக்களின் பிரச்சினை குறித்து அறிக்கை சமர்ப்பிக்க சி.நடேசனார், தியாகராயர், மற்றும் டி.எம்.நாயர் முயன்றனர்.
தியாகராயர் இதை “பிராமணரல்லாத அறிக்கை” என்று எழுதி வெளியிட்டுள்ளார்.
காரணங்கள்
மெட்ராஸ் மாகாணத்தில், சமூகத்தின் அனைத்து துறைகளிலும், குறிப்பாக அரசியல், கல்வி மற்றும் அரசாங்கத்தில் வேலை வாய்ப்புகள் ஆகியவற்றில் பிராமணர்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தினர்.
1908ஆம் ஆண்டில் நீதிபதி சங்கரன் நாயர் வர்ணா முறையை அகற்றாதவரை அரசியல் வளர்ச்சி மற்றும் சமத்துவத்திற்கான சாத்தியம் இல்லை என்று ஒரு அறிக்கையை வழங்கினார்.
1901 முதல் 1911 வரையிலான பத்து ஆண்டுகளில், மெட்ராஸ் பல்கலைக்கழகம் பிராமண பட்டதாரிகளின் எண்ணிக்கை 4,074 ஆகவும் அதே பிராமணமரல்லாத பட்டதாரிகளின் எண்ணிகை 1,035 ஆகவும் இருந்தது.
1911ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி பிராமணர்கள் 3 சதவீதத்திற்கும் மேலாகவும், பிராமணர்கள் அல்லாதவர்கள் 90 சதவீதமாகவும் உள்ளனர்.
ஆளுநரின் செயற்குழு உறுப்பினரான சர் அலெக்சாண்டர் கார்டன் கார்டுவ், 1913ஆம் ஆண்டில் புள்ளிவிவர விவரங்களை சமர்ப்பித்தார், மக்கள்தொகையில் 3% சதவிகிதத்தை மட்டுமே உள்ளடக்கிய பிராமணர்கள் பெரும்பாலான வாய்ப்புகளை அனுபவிக்கிறார்கள் என்பதை நிரூபித்தார்.
நீதிக்கட்சியின் ஆட்சி
ராயல் ஆணையம்
அலெக்சாண்டர் கார்டோ தலைமையிலான ராயல் கமிஷனுக்கு 1913ஆம் ஆண்டில் விண்ணப்பங்கள் அனுப்பப்பட்டன.
மெட்ராஸ் மாகாணம் தவிர, ரங்கூன் தாராவி சங்கம் மற்றும் பிறரும் தங்கள் கோரிக்கைகளை ஆணையத்தில் சமர்ப்பித்தனர்.
மனு
நீதிக் கட்சி கல்வி, மற்றும் வேலைவாய்ப்பு துறைகளில் பிராமணரல்லாதவர்களுக்கு வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவம் கோரியது.
1915 ஆம் ஆண்டில் நீதிக் கட்சி ஒரு மனுவை சமர்ப்பித்தது, அதில் உயர் கல்வியில் ஆங்கிலம் மற்றும் சமஸ்கிருதத்தின் ஆதிக்கத்தை கண்டனம் செய்தது.
தமிழ் மற்றும் பிற மொழிகளை உயர் கல்வியில் சேர்க்க வேண்டும் என்று அவர்கள் கோரினர்.
மாண்டேகு-செம்ஸ்போர்டு சீர்திருத்தங்கள்
இது நாட்டில் முதன்முறையாக நேரடித் தேர்தல்களை அறிமுகப்படுத்தியது, இருசபை சட்டமன்றம் உருவாக்கப்பட்டது.
சவுத்பரோ குழு
வகுப்புவாத மற்றும் தனி தொகுதிகளின் தன்மை குறித்த அறிக்கையை சமர்ப்பிக்க இந்திய அரசு சவுத்பரோ குழுவை நிறுவியது.
வி.எஸ். ஸ்ரீனிவாஸ் சாஸ்திரி மற்றும் சுரேந்திரநாத் பானர்ஜி ஆகியோருடன் பிராமணர்கள் மற்றும் காங்கிரஸ் உறுப்பினர்களை கொண்டு அமைக்கப்பட்டதால், நீதிக் கட்சியும் அதனுடன் இணைந்த சங்கங்களும் எதிர்ப்பு தெரிவித்தன.
பிராமணரல்லாதவர்களின் கோரிக்கையை அது நிராகரித்தது, அவர்கள் பிராமணர்களை விட அதிகமாக இருந்தனர்.
சவுத்பரோ கமிட்டியுடன் அரசாங்கம் உடன்படாததால், அது கூட்டுத் தேர்வுக் குழுவை நிறுவியது.
கூட்டுத் தேர்வுக் குழு
இந்த குழு, பிராமணர்கள் மற்றும் பிராமணரல்லாதவர்கள் பேச்சுவார்த்தை மூலம் தீர்வு காண அழைக்கப்பட வேண்டும் என்றும் அவர்கள் ஒரு உடன்பாட்டை எட்டத் தவறினால், முடிவை ஒரு நடுவரிடம் பரிந்துரைக்க வேண்டும் என்றும் வாதிட்டார்.
மெட்ராஸ் ஆளுநர் வில்லிங்டன் பிரபு, பிராமணரல்லாதவர்களுக்கு இடங்களை ஒதுக்குவது குறித்த கேள்வியை தீர்மானிக்க மாநாடுகளை கூட்டினார் .
பிராமணக் குழுவிற்கு சி.பி. ராமசாமி ஐயர் தலைமையும், பிராமணரல்லாதவர்கள் குழுவிற்கு தியாகராய செட்டியும் தலைமை தாங்கினர்.
இடங்களை ஒதுக்கீடு செய்வது குறித்து ஒப்புக்கொள்ள அவர்கள் முன்வரவில்லை.
இறுதியாக, ஆளுநர் வில்லிங்டன், பிராமணரல்லாதவர்களுக்கு ஐம்பது சதவீத இடங்களை ஒதுக்குமாறு வாதிட்டார்.
ஆனால் நீதிக்கட்சி எழுபத்தைந்து சதவீதம் கோரி ஆளுநரின் வாய்ப்பை நிராகரித்தது.
மெஸ்டன் நன்கொடை
இறுதியாக ஆக்ராவின் லார்ட் மெஸ்டன் தலைமையிலான நடுவர் மன்றத்தில் விவாதிக்கப்பட்டது.
அவர் மார்ச் 1920இல் மெஸ்டன் நன்கொடை வழங்கினார், இது அறுபத்தைந்து பொதுத் தொகுதிகளில் பிராமணரல்லாதவர்களுக்கு இருபத்து நான்கு இடங்கள் ஒதுக்கப்பட வேண்டும் என்றும், மீதமுள்ள இடங்களில் கட்டுப்பாடற்ற போட்டி இருக்க வேண்டும் என்றும் முடிவு செய்தார்.
வகுப்புவாத ஆணைகள்
1921இல் வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவத்திற்கான தீர்மானம்.
1921 செப்டம்பர் 16 மற்றும் ஆகஸ்ட் 15, 1922 அன்று இரண்டு அரசாங்க உத்தரவுகள் நிறைவேற்றப்பட்டது.
நிறைவேற்றப்பட்ட உத்தரவு "வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவ ஆணை" என்று அழைக்கப்பட்டது .
தீர்மானம்
ஒரு தீர்மானத்தை மெட்ராஸ் சட்டமன்ற உறுப்பினர் முனுசாமி சமர்ப்பித்தார்.
அதில் "குறைந்தபட்ச கல்வித் தகுதி கொண்ட பிராமணரல்லாதவர்களுக்கு வேலை வாய்ப்பு வழங்கப்பட வேண்டும்” என்று குறிப்பிட்டிருந்தார்.
பிராமணர் அல்லாதவர்கள், குறிப்பாக கிறிஸ்தவர்கள், முஸ்லிம்கள் மற்றும் தாழ்த்தப்பட்ட இனத்தவர் அனைவரும் அனைத்து அரசு வேலைகளிலும் நியமிக்கப்பட வேண்டும்.
அரசு ஆணை
அரசு ஆணையின் படி, பிராமணரல்லாத இந்துக்கள் 44 சதவீத வேலைகளைப் பெற வேண்டும், அதே சமயம் பிராமணர்கள், முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மற்றும் ஆங்கிலோ இந்தியர்கள் தலா 16 சதவீதம் வேலைகளையும், மீதமுள்ள எட்டு சதவீதம் பட்டியல் இனத்தவருக்கு ஒதுக்கப்பட்டது.
இருப்பினும், இந்த உத்தரவு மேலும் ஆறு ஆண்டுகளுக்கு செயல்படுத்தப்படவில்லை.
தீர்மானம்
இதற்காக, நிரந்தர உத்தரவு சட்டப்பூர்வமாக்கப்பட வேண்டும்.
சம்பளம் ரூ.100க்கு மேல் இருந்தால், இந்த உத்தரவு 7 ஆண்டுகளுக்கு செயல்படுத்தப்பட வேண்டும், அது மக்கள் தொகையில் 75%ஐ அடையும் வரை.
R. முத்தையா
1928 ஆம் ஆண்டில் R. முத்தையா தலைமையின் போது, அனைத்து அரசாங்கத் துறைகளிலும் வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவம் நிறைவேற்றப்பட்டு செயல்படுத்தப்பட்டது .
1928
மும்பை மாநில அரசால் நிறுவப்பட்ட ஆணையத்தில் பின்வரும் வகைப்பாடுகள் செய்யப்பட்டன:
தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்புகள்
அசல் மற்றும் மலைவாழ்
பிற பிற்படுத்தப்பட்டோர்
1931
தேர்தல் முகாம்கள் பின்தங்கிய வகுப்பினருக்கு அறிவிக்கப்பட்டன.
பூனாவில் காந்தியின் உண்ணாவிரதம் (24 செப்டம்பர் 1932). இறுதியாக இந்துக்கள் மற்றும் தலித்துகளின் தலைவர்களுக்கு இடையிலான ஒப்பந்தம் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டது, இது பூனா ஒப்பந்தம் என்று நன்கு அறியப்படுகிறது.
1932-1951
பூனா ஒப்பந்தம்
1932இல் பி.ஆர். அம்பேத்கர் மகாத்மா காந்தியுடன் பூனா ஒப்பந்த பேச்சுவார்த்தையை நடத்தினார். பூனா ஒப்பந்தத்தின் பின்னணி ஆகஸ்ட் 1932இன் வகுப்புவாத நன்கொடை ஆகும். இது தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு தனி தொகுதிகளை வழங்கியது.
16 ஆகஸ்ட் 1932 அன்று, பிரிட்டிஷ் பிரதம மந்திரி ராம்சே மெக்டொனால்ட், ‘ஒடுக்கப்பட்ட வகுப்பினர்’, முஸ்லிம்கள், ஐரோப்பியர்கள், சீக்கியர்கள், ஆங்கிலோ-இந்தியர்கள் மற்றும் இந்திய அடிப்படையிலான கிறிஸ்தவர்களுக்கு தனி தொகுதிகளை வகுப்புவாரி ஒதுக்கீடு மூலம் அறிவித்தார்.
தனி தொகுதிகளின் கீழ், ஒவ்வொரு சமூகத்திற்கும் சட்டமன்றங்களில் பல இடங்கள் ஒதுக்கப்பட்டன, இந்த சமூகங்களைச் சேர்ந்த உறுப்பினர்கள் மட்டுமே சட்டமன்ற சபைகளுக்கு ஒரே சமூகத்தின் பிரதிநிதியைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கு வாக்களிக்க தகுதியுடையவர்கள் ஆவர்.
மகாத்மா காந்தி வகுப்புவாத நன்கொடையை கடுமையாக எதிர்த்தார், ஏனெனில் இந்த வகுப்புவாரி ஒதுக்கீடு பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியவாதிகள் இந்திய மக்களை பல சிறப்பு குழுக்களாக பிரிக்கவும் தேசிய இயக்கத்தை பலவீனப்படுத்தவும் தொடர்ந்து மேற்கொண்ட முயற்சிகளின் தொடர்ச்சியாகும் என்றார்.
ஆரம்பத்தில், அம்பேத்கர் வகுப்புவாத நன்கொடைக்கு ஆதரவாக இருந்தார், அவரைப் பொறுத்தவரை தனி தொகுதிகள் போன்ற அரசியல் தீர்வுகள் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினரின் மேம்பாட்டிற்கு உதவும்.
இருப்பினும், தொடர் பேச்சுவார்த்தைகளுக்குப் பிறகு காந்திஜி மற்றும் அம்பேத்கர் இருவரும் பூனா ஒப்பந்தம் என்ற தீர்வுக்கு ஒப்புக் கொண்டனர், இதன் மூலம் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கான தனி தொகுதிகளை திரும்பப் பெற்றனர்.
பூனா ஒப்பந்தத்தின் முக்கியத்துவம்
மகாத்மா காந்தியுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்திய ஒரு தீர்வில், தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பு வேட்பாளர்களை கூட்டு வாக்காளர்களால் தேர்ந்தெடுக்க அம்பேத்கர் ஒப்புக்கொண்டார்.
மேலும், வகுப்புவாரி ஒதுக்கீட்டின் கீழ் உள்ள இடங்கள் ஒதுக்கப்பட்டதை விட சட்டமன்றத்தில் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு கிட்டத்தட்ட இரு மடங்கு இடங்கள் (147) ஒதுக்கப்பட்டுள்ளன.
கூடுதலாக, பூனா ஒப்பந்தம் பொது சேவைகளில் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினரின் நியாயமான பிரதிநிதித்துவத்தை உறுதிப்படுத்தியது, அதே நேரத்தில் அவர்களின் மேம்பாட்டிற்காக கல்வி மானியத்தின் ஒரு பகுதியை ஒதுக்கியது.
பூனா ஒப்பந்தம் உயர் வர்க்க இந்துக்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதாகும், தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்புகள் இந்திய சமுதாயத்தில் மிகவும் பாரபட்சமான பிரிவுகளாக அமைந்தன.
மனச்சோர்வடைந்த வகுப்பினருக்கு அரசியல் குரலைக் கொடுக்க ஏதாவது உறுதியான செயலைச் செய்ய வேண்டும் என்பதும் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டது.
இந்த ஒப்பந்தம் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினரின் முன்னேற்றத்திற்கு முழு நாட்டையும் தார்மீகரீதியில் பொறுப்பேற்றது.
1943
முதல் சட்ட அமைச்சரான டாக்டர் அம்பேத்கர் வைஸ்ராயிடம் சமர்ப்பித்த ஒரு குறிப்பின்படி, பட்டியல் சாதியினருக்கு ஆதரவாக சேவைகளில் 8.33% இட ஒதுக்கீடு நடைமுறைக்கு வந்தது.
1944
கல்வித்துறை, பட்டியல் சாதியினருக்கான உதவித்தொகையை அறிவித்துள்ளது.
1946
பட்டியல் சாதியினருக்கான இடஒதுக்கீடு 8.33% முதல் 12.33% ஆக உயர்த்தப்பட்டது.
1946-48
பட்டியல் சாதிகளுக்கான இட ஒதுக்கீடு 16.66% ஆக விரிவாக்கப்பட்டது.
மெட்ராஸ் காங்கிரஸ் அரசு
1946-47 காலப்பகுதியில், மெட்ராஸ் மாகாணத்தின் முதலமைச்சர் டி. பிரகாசம், 1947 ஆம் ஆண்டின் வகுப்புவாரி அரசாணையை எதிர்த்தார், மேலும் கல்வி நிறுவனங்களிலும், அரசு வேலைகளிலும் இருபது சதவீத இடங்களை “திறந்த போட்டிக்கு” ஒதுக்க ஒரு அரசாணையை வெளியிட்டார்.
செண்பகம் துரைராஜன் வழக்கு -1951
மெட்ராஸ் மாநிலம் Vs. செண்பகம் துரைராஜன் என்பது இந்திய உச்சநீதிமன்றத்தின் ஒரு முக்கிய தீர்ப்பு ஆகும்.
இந்த தீர்ப்பு இந்திய அரசியலமைப்பின் முதல் திருத்தத்திற்கு வழிவகுத்தது.
இது குடியரசு இந்தியவின் இடஒதுக்கீடு தொடர்பான முதல் பெரிய தீர்ப்பாகும். அதன் தீர்ப்பில் உச்சநீதிமன்றம் மெட்ராஸ் உயர்நீதிமன்ற தீர்ப்பை உறுதி செய்தது, இது 1927 இல் மெட்ராஸ் மாகாணத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட அரசாங்க உத்தரவை (அ.ஆ) முறியடித்தது.
அத்தகைய இடஒதுக்கீடு வழங்குவது அரசியலமைப்பின் 16 (2) வது பிரிவை மீறுவதாக உச்சநீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு தீர்ப்பளித்தது.
முதல் சட்டதிருத்தம் 1951
செண்பகம் துரைராஜன் வழக்குத் தீர்ப்பானது அரசியலமைப்பு முதல் திருத்தத்தை அவசியமாக்கியது, இது 1951ஆம் ஆண்டு 15வது பிரிவுக்கு (4)வது உட்பிரிவைச் சேர்த்தது.
பிரிவு 15 (4) - இந்த கட்டுரையில் அல்லது பிரிவு 29 இன் பிரிவு (2) இல் எதுவும் சமூக மற்றும் கல்வி ரீதியாக பின்தங்கிய குடிமக்களின் முன்னேற்றத்திற்காக அல்லது பட்டியல் சாதியினர் மற்றும் பட்டியல் பழங்குடியினருக்கான எந்தவொரு சிறப்பு ஏற்பாடுகளையும் செய்வதைத் தடுக்கிறது.
பட்டியல் சாதியினர் / பட்டியல் பழங்குடியினருக்கு 16% இட ஒதுக்கீடும் இதர பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்புகளுக்கு 25% இட ஒதுக்கீடும் பி.எஸ். குமாரசாமி ராஜாவால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
மொத்த இட ஒதுக்கீடு 41% ஆக இருந்தது.
ஆணையங்கள்
பிற்படுத்தப்பட்டோர் வகுப்புகள் ஆணையம்
அரசியலமைப்பின் 340வது பிரிவின்படி, சமூக மற்றும் கல்விரீதியாக பின்தங்கிய குழுக்களை அடையாளம் காணவும், தரநிலைகள் மற்றும் மாநிலங்கள் தொடர்பான பரிந்துரைகளை சமர்ப்பிக்கவும் இந்திய ஜனாதிபதி பிற்படுத்தப்பட்டோர் ஆணையத்தை நியமிக்க முடியும்.
இதுவரை இந்திய அரசு இரண்டு பிற்படுத்தப்பட்டோர் ஆணையத்தை அமைத்துள்ளது.
காகா காலேல்கர் ஆணையம்
29 ஜனவரி 1953இல் அமைக்கப்பட்ட முதல் பிற்படுத்தப்பட்டோர் ஆணையம் இது.
காகா காலேல்கர் ஆணையம் என்று பிரபலமாக அறியப்படும் இந்த ஆணையம், இந்தியாவின் எல்லைக்குள் சமூக மற்றும் கல்வி ரீதியாக பிற்படுத்தப்பட்டோர் வகுப்பினரின் நிலைமைகளை ஆராய்வதற்கும், எடுக்க வேண்டிய நடவடிக்கைகள் குறித்து பரிந்துரைகளை வழங்குவதற்கும் தேவைப்பட்டது.
தலைவர் உட்பட 11 உறுப்பினர்கள் இருந்தனர்.
இந்த ஆணைக்குழு பிற்படுத்தப்பட்டோர் வகுப்பினரின் சிரமங்களை ஆய்வு செய்ய இரண்டு ஆண்டுகள் ஆனது மற்றும் 30 மார்ச் 1955இல் தனது அறிக்கையை சமர்ப்பித்தது.
ஆணையம் சமர்ப்பித்த அறிக்கையை நாடாளுமன்றத்தில் தாக்கல் செய்தவர் ஜவஹர்லால் நேரு.
இது முழு நாட்டிற்கும் 2,399 பின்தங்கிய சாதிகள் அல்லது சமூகங்களின் பட்டியலைத் தயாரித்திருந்தது, அவற்றில் 837 (* குறியிடப்பட்டட சமூகங்கள்) ‘மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோர்’ என வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
இது அடுத்த அரை தசாப்தத்தில் அரசாங்கத்தால் கருதப்பட்டது, ஆனால் 1961இல் நிராகரிக்கப்பட்டது.
பரிந்துரைகள்
கமிஷனின் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க பரிந்துரைகள் சில,
1961ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பில் சாதி வாரியாக மக்கள் தொகை கணக்கீட்டை மேற்கொள்வது.
இந்து சமுதாயத்தின் பாரம்பரிய சாதி வரிசைக்கு ஒரு வர்க்கத்தின் சமூக பின்தங்கிய நிலையை அதன் குறைந்த நிலைக்கு தொடர்புபடுத்துதல்.
எல்லா பெண்களையும் ஒரே வகுப்பாக ‘பிற்படுத்தப்பட்டோர்’ என்று கருதுவது.
அனைத்து தொழில்நுட்ப மற்றும் தொழில்முறை நிறுவனங்களிலும் 70 சதவீத இடங்களை பிற்படுத்தப்பட்டோர் வகுப்புகளின் தகுதியான மாணவர்களுக்கு ஒதுக்குதல்.
விரிவான நில சீர்திருத்தங்கள், கிராம பொருளாதாரத்தை மறுசீரமைத்தல், பூமிதான இயக்கம், கால்நடைகளின் வளர்ச்சி, பால் பண்ணை, கால்நடை காப்பீடு, தேனீ வளர்ப்பு, பன்றி இறைச்சி, மீன்வளர்ப்பு, கிராமப்புற வீட்டுவசதி மேம்பாடு போன்ற திட்டங்கள் மூலம் இதர பிற்படுத்தப்பட்டோரை பொருளாதாரரீதியாக மேம்படுத்த சிறப்பு பொருளாதார நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட வேண்டும். , பொது சுகாதாரம் மற்றும் கிராமப்புற நீர் வழங்கல், வயது வந்தோரின் கல்வியறிவு திட்டம் போன்றவை.
அனைத்து அரசாங்க சேவைகள் மற்றும் உள்ளாட்சி அமைப்புகளில் உள்ள காலியிடங்களின் குறைந்தபட்ச இட ஒதுக்கீடு பின்தங்கிய வகுப்பினருக்கு பின்வரும் அளவில்:
வகுப்பு I = 25 சதவீதம்; வகுப்பு II = 33½ சதவீதம்; வகுப்பு III மற்றும் IV = 40 சதவீதம்
தமிழ்நாட்டில் முதல் பிற்படுத்தப்பட்டோர் ஆணையம்
11 நவம்பர் 1969 அன்று அமைக்கப்பட்டது.
ஏ.என். சட்டநாதனின் தலைமையில் அமைக்கப்பட்டது.
உறுப்பினர்கள்:
எஸ். சின்னப்பன்
எம்.ஏ. ஜமால் உசேன்
காலம்: 11 நவம்பர் 1969 முதல் 26 நவம்பர் 1969 வரை.
சட்டநாதன் கமிஷன் "கிரீமி லேயரை" அறிமுகப்படுத்தவும், பிற்படுத்தப்பட்டோர் வகுப்பினருக்கான இட ஒதுக்கீடு சதவீதத்தை 16% ஆக மாற்றவும், மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் வகுப்பினருக்கு (எம்பிசி) 17% தனி ஒதுக்கீட்டையும் பரிந்துரைத்தது.
ஆணைக்குழுவின் பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில் 1971 இல், பிற்படுத்தப்பட்டோர் இடஒதுக்கீடு 25%லிருந்து 31%ஆகவும், தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் பழங்குடியினர் இட ஒதுக்கீடு 16% லிருந்து 18%ஆகவும் உயர்த்தப்பட்டது.
மண்டல் ஆணையம்
மொரார்ஜி தேசாய் தலைமையிலான மத்திய அரசு பிந்தேஸ்வரி பிரசாத் மண்டல் கமிஷன் என்றழைக்கப்படுகிற மண்டல் ஆணையத்தினை அமைத்தது.
இது பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கான இரண்டாவது ஆணையமாகும்.
இவ்வாணையத்தின் செயலராக எஸ்.எஸ். கில் செயல்பட்டார்.
பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினர் குறித்து ஆய்வு செய்திட 1979ஆம் ஆண்டு பி.பி. மண்டல் தலைமையிலான குழு ஒன்று அமைக்கப்பெற்றது அக்குழு இந்தியா முழுவதிலும் சுற்றுப்பயணம் மேற்கொண்டது.
இவ்வாணையம் 11 காரணங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு சமூக அடிப்படையிலும் கல்வி அடிப்படையிலும் 3743 சாதிகள் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்புகளாக உள்ளன என அடையாளம் கண்டது.
மண்டல் தன் அறிக்கையின் முகப்புரையில் வகுப்பு வாரி பிரதிநிதித் துவத்திற்கு மெட்ராஸ் முன்னோடியாக இருப்பதுடன் அம்மாநிலமே பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பார்களுக்கு பிரதிநிதித்துவத்தை வழங்கியுள்ளது என்று குறிப்பிட்டிருப்பதன் மூலம் தமிழ்நாடு சமூகநீதியின் பிறப்பிடமாகவும் முகவரி ஆகவும் இருப்பதை அறியலாம்.
1980ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் மண்டல் ஆணையம் அதன் அறிக்கையை உள்துறை அமைச்சராக இருந்த ஜெயில் சிங்கிடம் சமர்பித்தனர்.
அப்போது பி.பி. மண்டல் "இந்த அறிக்கையை தயார் செய்வதில் அதிகமான உழைப்பை கொடுத்துள்ளோம். மிக சரியாக கூறினால் நாம் உன்னதமான சடங்கை செய்துள்ளோம்" என்று கூறினார்.
அடுத்த பத்தாண்டுகளுக்கு இந்த மண்டல் ஆணைய அறிக்கை உள்துறை அலுவலகத்திலேயே இருந்தது. அதை தேசிய முன்னணி அரசில் பிரதமராக இருந்த வி.பி. சிங் 1990ஆம் ஆண்டு நடைமுறைப்படுத்தினார்.
இந்தியாவில் உள்ள 52% பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பார்க்கு மத்திய அரசுப் பணிகளில் 27% வழங்கிட மண்டல் ஆணையம் பரிந்துரைத்தது.
இவ்வாணையத்தின் பரிந்துரையை ஏற்றுக்கொண்டு 13.08.1900 ஆம் ஆண்டு பிரதமர் வி.சிங் தலைமையிலான தேசிய முன்னணி அரசு மத்திய அரசுப் பணிகளில் மட்டும், பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பாருக்கு 27% இடஒதுக்கீடு வழங்கி ஆணை பிறப்பித்தது.
அந்த நேரத்தில் மண்டல் ஆணைய பரிந்துரைகள் பெரும் விவாதங்களை நாடு முழுவதும் ஏற்படுத்தியது. தேசிய அரசியலில் பெரும் குழப்பங்கள் ஏற்பட்டன சந்தர்ப்பவாத அரசியலை செய்வதாக வி.பி.சிங் குற்றஞ்சாட்டப்பட்டார்.
எந்த ஒரு பெரிய தேசிய கட்சியும் மண்டல் பரிந்துரைகளுக்கு ஆதரவாக இல்லை.
சில அமைப்புகள் மற்றும் பிரிவினர் இந்த பரிந்துரைகளை எதிர்த்து உச்ச நீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடுத்தனர்.
இரு தரப்பு வாதங்களையும் பதினோரு நீதிபதிகளைக் கொண்ட உச்சநீதிமன்ற அமர்வு கேட்ட பின்பு உச்சநீதிமன்றம் இந்த மண்டல் ஆணையத்தின் பரிந்துரைகள் செல்லும் என தீர்ப்பளித்தது.
ஆனால் அதே சமயத்தில் பரிந்துரைகளில் சில மாற்றங்களை செய்ய அரசை உச்சநீதிமன்றம் கேட்டுக்கொண்டது. பின்தங்கிய வகுப்பினரிடையே நல்வாழ்வு செய்பவர்கள் இடஒதுக்கீட்டின் பயனைப் பெறுவதில் இருந்து விலக்கப்பட வேண்டும் என்று அது கூறியது.
1993, செப்டம்பர் 8ஆம் தேதி பணியாளர் மற்றும் பயிற்சி துறையின் ஒப்பந்தம் மேற்கொள்ளப்பட்டது. இதன்பின் அறிக்கை பற்றிய சர்ச்சை முடிவிற்கு வந்து, திட்டம் தொடர ஆரம்பித்தது.
இந்திரா சஹானே வழக்கு -1992
1991 ஆம் ஆண்டில், நரசிம்மராவ் தலைமையிலான காங்கிரஸ் அரசாங்கம் உயர் சாதியைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு இடஒதுக்கீடு வழங்குவதற்கான மசோதா அளித்தது.
உச்சநீதிமன்றம், மண்டல் தீர்ப்பில், இடஒதுக்கீடு சதவீதம் 50% ஐ தாண்டக்கூடாது என்றும், "கிரீமி லேயர்" இட ஒதுக்கீடு சலுகைகளிலிருந்து விலக்கப்பட வேண்டும் என்றும் மீண்டும் வலியுறுத்தியது.
தமிழ்நாட்டில் இட ஒதுக்கீடு (1979-1980)
1979ஆம் ஆண்டில், மு. கருணாநிதி சட்டநாதன் குழுவின் பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில் கிரீமிலேயர் கருத்தை அறிமுகப்படுத்த முயன்றார், ஆனால் பின்னர் அதைத் திரும்பப் பெற வேண்டியிருந்தது.
1979ஆம் ஆண்டில், பிற்படுத்தப்பட்டோர் பிரிவில் உள்ளவர்களின் ஆண்டு வருமானம் ரூ. 9000க்கு குறைவாக இருந்தால் மட்டுமே இடஒதுக்கீட்டு சலுகை பெறமுடியும் என ஆணை பிறப்பித்தார், இது சர்ச்சையை உருவாக்கியது .
இந்த அரசாணை திரும்ப பெறப்பட்டு பிற்படுத்தப்படோர் இட ஒதுக்கீட்டை 31% லிருந்து 50% ஆக உயர்த்தியது. பின்னர் மொத்த இட ஒதுக்கீடு 68% என ஆனது.
தமிழ்நாட்டின் இரண்டாவது பிற்படுத்தப்பட்டோர் ஆணையம்
J.A. அம்பாசங்கரின் தலைமையில் அமைக்கப்பட்டது.
ஆணைக்குழுவின் காலம் 12 டிசம்பர் 1982 முதல் 28 பிப்ரவரி 1985 வரை.
வன்னியர் சங்கம் கோரிக்கை -1989
மாநில அரசில் 20% இடஒதுக்கீடு மற்றும் மத்திய அரசாங்கத்தில் 2% இடஒதுக்கீடு கோரி வன்னியார் சங்கத்தால் மாநிலம் தழுவிய சாலை முற்றுகை போராட்டங்கள் தொடங்கப்பட்டன.
தி.மு.க அரசு இதர பிற்படுத்தப்பட்டோர் இட ஒதுக்கீடு, 2 பகுதிகளாக பிற்படுத்தப்பட்டோர்க்கு 30% மற்றும் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோர்க்கு 20% என பிரித்தது.
பழங்குடியினருக்கு 1% தனி இட ஒதுக்கீடு வழங்கியது.
இதன் பின்னர் மொத்த இட ஒதுக்கீடு 69% என ஆனது.
